Keywords
medical emergency team
qualified first aid
Abstract
ACTIVITIES OF MEDICAL EMERGENCY TEAMS WITH THE PATIENTS IN THE MATERIAL OF REGIONAL DIRECTORATE OF EMERGENCY MEDICAL SERVICES IN LUBLIN
Introduction. Medical Emergency Teams (MET) are units of Medical Rescue System responsible for providing on-scene medical rescue.
Aim. The aim of the study was to evaluate activities of Medical Emergency Teams with the patient and analysis of the impact of the type of MET, a mode of response for an emergency vehicle responding to a call, the team leader, an event location, substations and a diagnosis on the activities of Medical Emergency Teams.
Material and Methods. A retrospective analysis of medical records obtained from specialist and basic Medical Emergency Teams (METs) were used in this study. The analysis included a total of 1624 interventions of METs.
Results. Specialist METs more often provided aid on scene followed by transportation to hospital in compare to basic ones- worked mostly in a “scoop and run” model. Alarm mode interventions more often required treatment on-site followed by transportation to hospital compared with urgent and normal ones. Physicians more frequently provided rescue activities on-site and then transported patients to hospital in compare to emergency nurses and paramedics. Nurses definitely less frequently decided to do procedures solely on-scene comparing with paramedics and physicians. In rural areas patients more frequently were given aid solely on-scene than in the city Injured or intoxicated patients, unlike those suffering from a certain disease, were less frequently provided on-scene treatment, as they were mostly transported to a hospital.
Conclusions. There are various factor affecting EMS’ way s of handling with the patient: a kind of MET, response mode, profession of a team leader, location of an event and reason for calls.
References
1. Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Dz. U. 2006 r. nr 191, poz. 1410 (http://isip.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20061911410).
2. Brongel L, Drab E. Złota godzina – okres przedszpitalny. [w:] Brongel L, red. Złota godzina – czas życia, czas śmierci. Kraków: Wydawnictwo Medyczne; 2007: 59-78.
3. Gaszyński W. Zadania lekarza zespołu ratunkowego na miejscu zdarzenia; [w:] Gaszyński W, red. Intensywna terapia i wybrane zagadnienia medycyny ratunkowej. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2008: 113-137.
4. Karski J, Nogalski A. Zasady organizacji struktur medycyny ratunkowej, [w:] Zawadzki A, red. Medycyna ratunkowa i katastrof. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2006: 349-368.
5. Gaszyński W. „S” i „P”, czyli karetki po nowemu. Anestezjol. Rat. 2007; 2: 65-69.
6. Dick WF. Anglo – American vs. Franco – German emergency medical services system. Prehosp Disaster Med. 2003; 18: 29-35.
7. Trzos A. Lekarz ratunkowy czy ratownik medyczny? Rola i zadania w nowoczesnym systemie ratownictwa przedszpitalnego. [w:] Konieczny J red. Ratownik medyczny – problemy edukacyjne i organizacyjno – prawne. Monografia. Inowrocław – Poznań: Oficyna Wydawnicza Garmond; 2006: 169-173.
8. Hladki W, Andres J, Trybus M et al. Emergency medicine in Poland. Resuscitation. 2007; 75(2): 213-218.
9. Jakubaszko J: System organizacyjny ratownictwa medycznego w Polsce. Przypis redaktora naukowego, [w:] Plantz SH, Wipfler III EJ, red. wyd. II pol. Jakubaszko J, red. Medycyna ratunkowa. Wrocław: Elsevier Urban&Partner; 2009: 834-835.
10. Hupert Z, Horoch A, Istelska-Michalik A. Monitorowanie 11 celu operacyjnego Narodowego Programu Zdrowia – stan obecny, perspektywy, zagrożenia. Zdr. Publ. 2001; 111(3): 159-162 (http://www.zdrowiepubliczne.pl/artykul/szczegoly/id/923).
11. Hupert Z, Schabowski J, Szulc A. Ocena realizacji 11 Celu Operacyjnego Narodowego Programu Zdrowia w latach 1998-2003. Zdr. Publ. 2005; 115(1): 110-114 (http://www. zdrowiepubliczne.pl/artykul/szczegoly/id/1532).
12. Januszewski J. Ocena pomocy udzielonej w roku 2005 przez wybrany zespół reanimacyjny, Med. Intens. Rat. 2006; 9 (4): 313-317.
13. Kózka M, Kawalec E, Płaszewska – Żywko L. Analiza interwencji zespołów karetki pogotowia ratunkowego. Zdr. Publ. 2008; 118(1): 54-58 (http://www.zdrowiepubliczne. pl/artykul/szczegoly/id/2376).
14. Januszewski J. Mnogie obrażenia ciała w świetle danych z wyjazdów do wypadków zespołu specjalistycznego. Zdr. Publ. 2010; 120(3): 271-277 (http://www. zdrowiepubliczne.pl/artykul/szczegoly/id/2680).
15. Januszewski J. Pomoc medyczna udzielona ofiarom wypadków przez zespół reanimacyjny. Zdr. Publ. 2008; 118(1): 49-53 (http://www.zdrowiepubliczne.pl/artykul/ szczegoly/id/2375).
16. Guła P. Ratownictwo medyczne, podstawy organizacji i systemu. [w:] Guła P, red. Powiadamianie i dysponowanie w ratownictwie medycznym. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna; 2009: 11-42.
17. Aftyka A, Rudnicka – Drożak E, Rybojad B. A comparison of ambulance responses to incidents of Medical Emergency Teams led by nurses and paramedics – a retrospective single-center study. Int J Nurs Stud. 2014, (51): 555-561.
18. Sukumaran S, Henry JM, Beard D, et al. Prehospital trauma management: a national study of paramedic activities. Emerg Med J. 2005, 22 (1): 60-63.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Copyright (c) 2024 Anna Aftyka, Ewa Rudnicka-Drożak (Autor)