Zachowania pielęgniarek/położnych środowiskowych i ich rodzin w sytuacji choroby

Abstrakt

Wstęp. Pielęgniarki i położne środowiskowe pracują głównie w domach pacjentów, gdzie narażone są na wiele zagrożeń zawodowych. Niejednokrotnie w pracy zapadają na choroby, które następnie mogą być rozprzestrzeniane wśród ich krewnych, współpracowników i innych pacjentów, stąd od właściwego zachowania personelu pielęgniarskiego w przypadku zachorowania zależy zdrowie otoczenia.

Cel. Zadaniem niniejszej pracy było zbadanie zachowań polskich pielęgniarek/położnych środowiskowych i ich rodzin w sytuacji własnej choroby.

Materiał i metody. Badania przeprowadzono przy pomocy anonimowych ankiet na grupie średniego personelu medycznego z okolic Bychawy.

Wyniki. Zachowania pielęgniarek i położnych oraz ich bliskich w sytuacji choroby były bardzo zbliżone – polegały na korzystaniu z fachowej pomocy lekarza oraz stosowaniu farmakoterapii, niejednokrotnie jednak bez wykonywania zleconych badań i ścisłego przestrzegania zaleceń lekarskich. Częstym zjawiskiem było leczenie „na własną rękę”, przede wszystkim przy pomocy środków przeciwbólowych, przeciwzapalnych i witamin, ale również antybiotyków.

Dyskusja. Pielęgniarki i położne środowiskowe wraz z rodzinami nie zawsze zachowują się właściwie w sytuacji własnej choroby – nieraz nie stosują się do zaleceń lekarskich, na przykład nie wykonują koniecznych badań, a tak- że zażywają leki (między innymi antybiotyki) bez zlecenia i nadzoru lekarza. Takie postępowanie może nie tylko utrudniać postawienie prawidłowej diagnozy i skuteczne leczenie, ale również mieć niekorzystne następstwa dla zdrowia całej populacji (powodować antybiotykooporność).

Wnioski. Wprowadzenie działań służących poprawie zachowania personelu medycznego w przypadku zachorowania, przede wszystkim w zakresie stosowania się do zaleceń lekarskich powinno stanowić ważne zadanie dla organizatorów służby zdrowia w Polsce.