Ocena wpływu pH na in vitro przenikania kwasu salicylowego, efedryny i L-tyrozynyprzez osierdzie wieprzowe

Abstrakt

W niniejszej pracy zbadano przenikanie przez osierdzie wieprzowe prostych związków o zbliżonej masie cząsteczkowej przy różnych wartościach pH umożliwiających dyfuzję wszystkich form: wolnej zasady lub kationu (efedryna), wolnego kwasu lub anionu (kwas salicylowy) oraz kationu, soli wewnętrznej lub anionu (L-tyrozyna). We wszystkich eksperymentach użyto standardowej celki dyfuzyjnej typu Franza. Kawałki zamrożonego osierdzia wieprzowego rozmrażano i natychmiast umieszczano pomiędzy połówkami celki. Komorę akceptorową uprzednio napełniano tym samym medium, co donorową, ale bez badanej substancji. Komorę donorową napełniano roztworem badanego związku o żądanym pH. Taki zestaw przynoszono do wytrząsarki mechanicznej, a próbki pobierano i analizowano przy pomocy spektrofotometru Specord UV-VIS. Stwierdzono (wbrew powszechnie przyjętym oczekiwaniom), że zjonizowane formy kwasu salicylowego i efedryny przenikały szybciej niż formy niezjonizowane, chociaż różnice były bardzo małe. Wszystkie badane formy przenikały szybciej (szczególnie efedryna) niż wszystkie badane hormony (60%-80% wobec 16%–54%). W przypadku L-tyrozyny jej forma kationowa wykazała najlepsze właściwości dyfuzyjne, forma anionowa przenikała wolniej, a najwolniej sól wewnętrzna. Obserwowane wartości (17%–48%) zawierały się w niemal identycznym przedziale, jaki stwierdziliśmy poprzednio dla hormonów białkowych. Przenikanie peptydów może być skomplikowane przez ich skład aminokwasowy i sekwencję, które wpływają na zależne od pH zachowanie cząsteczki, ponieważ wartości pK różnych aminokwasów nie są identyczne. Kształt cząsteczki może również mieć pewien wpływ. Wydaje się zatem, że tylko badania doświadczalne mogą precyzyjnie pokazać, jak szybkie jest przenikanie i jak wpływa na nie wartość pH. Na podstawie wszystkich naszych badań możemy wnioskować, że peptydy powinny przenikać wolniej niż mniejsze związki, jak kwas salicylowy i efedryna, ale w podobnym zakresie jak L-tyrozyna. Obserwowane szybkości przenikania mogą głównie zależeć od wartości pH fazy donorowej – formy kationowe powinny przenikać szybciej niż anionowe, podczas gdy w punkcie izoelektrycznym szybkość przenikania powinna osiągać wartość minimalną. Zatem pH fazy donorowej można traktować jako najistotniejszy czynnik.