Wpływ getytu (Limoniterra) na rany zewnętrzne według analizy histomorfologicznej

Abstrakt

Getyt (Limoniterra) jest mongolskim okresleniem pochodzącym z sanskrytu (oznaczającym „chwast wodny”). Getyt jest stosowany w celach leczniczych od wielu wieków. Khunkher jest miejscem w Mongolii, gdzie getyt można znaleźć przez cały rok. Tamtejszy getyt ma kolor czerwonobrązowy. Jest puszysty lub o konsystencji stałej i kruszy się pod wpływem zgniecenia. Z pochodzenia jest substancją organiczną i pochodzi ze środowiska zasadowego zawierającego wodór z tlenkami wapnia oraz o składzie zawierającym CaO, Fe₂O₃, Al₂O₃, MgO, Na₂O, K₂O, F₂O₅, MnO oraz T, V, Cu, Sc, Be, Nb, Nd, Ni, Pr, Sb, Sm, Sr, Ta, Y, Yb, Zn i Zr. Jest to lepka substancja z ponad 20 makro- i mikropierwiastkami. Hipotezą postawioną w niniejszej pracy jest, że jakość leczenia ran za pomocą getytu z Khunkher zależy od kombinacji minerałów: Ca, Fe, Al, K, Si, Mg, Mn, Zn, Cu, P, oraz wodoru z tlenkiem wapnia i kwarcem. Metoda ekstrakcji V.B. Prozrowskiego sprawiła, że według klasyfi kacji K.K Sidorowia maść jest nieszkodliwa. Wyniki badań wykazały, że jeśli surowiec maści z getytem z Khunkher jest przygotowany poprzez działanie wysokich temperatur, to powyższa hipoteza jest potwierdzona. Zewnętrzna rana u myszy wygoiła się w ciągu 11,6±2 dni, natomiast oparzenie u królika w ciągu 17,8±2 dni. Autorzy doszli do wniosku, że getyt z Khunkher wspomaga rozwój naczyń na dużych ranach oraz przyspiesza wzrost tkanki skórnej.