Ocena mocy diagnostycznej oznaczania CgA w guzach neuroendokrynnych (nets)
Słowa kluczowe:
chromogranina A, CgA, guzy neuroendokrynne, NETs, wartość diagnostyczneAbstrakt
Chromogranina A (CgA) jest kwaśną hydrofilową glikoproteiną należącą do rodziny granin o masie cząsteczkowej 48 kDa, wytwarzaną i magazynowaną wspólnie z aminami biogennymi i innymi hormonami peptydowymi w ziarnistościach sekrecyjnych komórek neuroendokrynnych, które są rozproszone w całym organizmie człowieka i tworzą rozlany system endokrynny (DES). Jest obecna w rdzeniu nadnerczy, komórkach wysp trzustkowych i endokrynnych komórkach przewodu pokarmowego oraz w układzie nerwowym współczulnym. W warunkach fizjologicznych CgA jest uwalniana w procesie egzocytozy do przestrzeni pozakomórkowej i dzięki temu można wykryć jej obecność we krwi. Podwyższone stężenia CgA w osoczu lub surowicy stwierdza się u pacjentów z guzami neuroendokrynnymi (NETs). Badania ostatnich lat potwierdziły istotne znaczenie chromograniny A w diagnostyce i monitorowaniu leczenia guzów pochodzenia neuroendokrynnego. Celem pracy była ocena mocy diagnostycznej oznaczania CgA w guzach NET. Oceniano wyniki stężeń chromograniny A w osoczu u 41 chorych z guzami NET. Grupę kontrolną stanowili zdrowi ochotnicy (n=15). W celu ilościowego oznaczenia chromograniny A w osoczu krwi wykorzystano metodę immunoenzymatyczną ELISA. W badaniu zastosowano komercyjny zestaw odczynnikowy Chromogranin A ELISA Kit, firmy DakoCytomation, Denmark. Do oceny przydatności diagnostycznej chromograniny A wykreślono krzywą ROC (Receiver Operating Curve) i obliczono pole pod krzywą. W osoczu krwi chorych z guzami NET stwierdzono statystycznie istotnie wyższe stężenie chromograniny A (p<0.001) w porównaniu z grupą kontrolną. Czułość i swoistość diagnostyczna CgA w guzach NET oraz wartości predykcyjne dodatnie i ujemne, obliczone według typowych wzorów dla punktu odcięcia 18 U/l przyjętego zgodnie z deklaracją producenta, wynosiły odpowiednio 71%, 87%, 93%, 52%. Zastosowany test ELISA firmy DacoCytomation do oznaczania chromograniny A w osoczu krwi z przyjętą wartością odcięcia 18 U/l ma dobrą moc diagnostyczną w wykrywaniu guzów neuroendokrynnych.
Bibliografia
1. Baudin E., Bidart J.M., Bachelot A. et al.: Impact of chromogranin A measurement in the work-up of neuroendocrine tumors. Ann. Oncol., 12, S79, 2001.
2. Campana D., Nori F., Piscitelli L. et al.: Chromogranin A: Is It a Useful Marker of Neuroendocrine Tumors?. J. Clin. Oncol., 25, 1967, 2007.
3. Kaltsas G.A., Besser G.M., Grossman A.B.: The diagnosis and medical management of advanced neuroendocrine tumors. Endocr. Rev., 25, 458, 2004.
4. Nehar D., Lombard-Bohas C., Olivieri S. et al.: Interest of Chromogranin A for diagnosis and follow-up of endocrine tumours. Clin. Endocrinol., 60, 644, 2004.
5. Nobels F.R.E., Kwekkeboom D., Bouillon R. et al.: Chromogranin A: its clinical value as marker of neuroendocrine tumors. Eur. J. Clin. Invest., 24, 431, 1998.
6. Peracchi M., Conte D., Gebbia C. et al.: Plasma Chromogranin A in patients with sporadic gastro-entero-pancreatic neuroendocrine tumors or multiple endocrine neoplasia type 1. Eur. J. Endocrinol., 148, 39, 2003.
7. Seregni E., Ferrari L., Bajetta E. et al.: Clinical significance of blood CgA measurement in endocrine tumors. Ann. Oncol., 12, S69, 2001.
8. Stivanello M., Berruti A., Torta M. et al.: Circulating Chromogranin A in the assessment of patients with neuroendocrine tumors. A single institution experience. Ann. Oncol., 12, 573, 2001.
9. Stridsberg M., Eriksson B., Oberg K. et al.: A comparison between three commercial kits for Chromogranin A measurements. J. Endocrinol., 177, 337, 2003.
10. Taupenot L., Harper K.L., O’Connor D.T.: The chromogranin/secretogranin family. N. Eng. J. Med., 348, 1134, 2003.
11. Tomassetti P., Migliori M., Simoni P. et al.: Diagnostic value of plasma Chromogranin A in neuroendocrine tumors. Eur. J. Gastroenterol. Hepatol., 13, 55, 2001.
12. Zatelli M.C., Torta M., Leon A. et al.: Chromogranin A as a marker of neuroendocrine neoplasia: an Italian Multicenter Study. Endocr.-Relat. Cancer, 14, 473, 2007.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2010 Autorzy
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
