Wartości hemoglobiny glikowanej (HbA1c) u osób zdrowych

Abstrakt

Glikowana hemoglobina powstaje przez przyłączanie glukozy do N-końcowego aminokwasu łańcucha β-hemoglobiny. Jest to reakcja nieenzymatyczna i odzwierciedla średnią ekspozycję hemoglobiny na glukozę w dłuższym przedziale czasowym. Glikolizacja ta może odgrywać ważną rolę w procesach starzenia i powstawania wielu chorób (Alzheimera, cukrzycy, miażdżycy, choroby nerek). Trwałe połączenia glukozy z wolną grupą aminową N-terminalnego aminokwasu białkowego lub resztą lizyny mają zdolność do tworzenia wiązań krzyżowych między białkami, co powoduje zmianę struktury macierzy międzykomórkowej. Celem podjętych badań było określenie związku między wartościami hemoglobiny glikowanej a procesem starzenia się organizmu ludzkiego. Badania przeprowadzono u 31 pacjentów w wieku 44–85 lat, których ze względu na wiek podzielono na dwie grupy: <60 ; >60 lat. Do oznaczeń parametrów biochemicznych pobrano na czczo krew żylną. W surowicy krwi oznaczono stężenie glukozy, białka C-reaktywnego (CRP), cholesterol całkowity (TC) triglicerydy (TG), HDL–cholesterol oraz LDL–cholesterol. Do bezpośredniego określenia stężenia HbA_1C w krwi pełnej wykorzystano reakcję antygen–przeciwciało. Powstałe zmętnienie jest proporcjonalne do ilości HbA1C. W analizie statystycznej uzyskanych rezultatów badań nie wykazano istotnych różnic w wartościach hemoglobiny glikowanej w grupie kobiet i mężczyzn. Analiza korelacji Spearmana uzyskanych wyników HbA_1C oraz wieku badanych osób wykazała brak istotnych zależności pomiędzy wartościami HbA_1C i wiekiem całej populacji, natomiast w grupie pacjentów powyżej 60 roku życia stwierdzono dodatnią zależność ze stężeniami HbA_1C. Stwierdzono również dodatnią korelację między wartościami BMI, CRP, glukozy, hemoglobiny a stężeniem hemoglobiny glikowanej. Zmiany towarzyszące procesowi starzenia się organizmu ludzkiego sprzyjają zaburzeniom homeostazy energetycznej i akumulacji szkodliwych produktów nieenzymatycznej glikacji białek.