Historia aptekarstwa w Bełżycach, część I – historia aptekarstwa w latach 1874-1945

Abstrakt

Powyższy artykuł jest pierwszym z cyklu przeznaczonym do Annales, a odnoszącym się do historii aptekarstwa i szpitalnictwa oraz dziejów nauczania farmacji i medycyny w regionie lubelskim. Podjęto się próby odtworzenia dziejów aptekarstwa Bełżyc od momentu powstania miasta, a właściwie od momentu założenia pierwszej apteki w 1874 r., aż do czasów współczesnych. Ten artykuł jest pierwszą częścią opracowania.

Z dokumentów zgromadzonych w zasobach Archiwum Lubelskiego dowiadujemy się, że aptekę w Bełżycach założył w 1874 r. Lucjan Osipowicz Czerwiński. Jego apteka pierwotnie znajdowała się w nieistniejącym dziś budynku koło kościoła (obecnie ulica Partyzancka).

Otwarcia tej placówki dokonano w obecności specjalnej komisji, którą tworzyli lubelski lekarz powiatowy, asesor farmacji i wójt. Na tę okoliczność sporządzony został specjalny, obszerny protokół, zawierający informacje na temat wyglądu zewnętrznego apteki, rozmieszczenia pomieszczeń i wystroju wewnątrz.

W 1913 r. L. Czerwiński sprzedał swoją własność Adamowi Tomaszewskiemu, który prowadził ją do 1919 r. W maju 1914 r. A. Tomaszewski przeniósł aptekę do kamienicy kupca Kjemnica znajdującej się w centrum miasta, tj. na rogu ulicy Kazimierskiej i Rynku. Adam Tomaszewski w historii miasta zaznaczył się jako dobry społecznik i organizator.

W okresie międzywojennym w aptece pracowali: Michał Jabłonowski, Henryk Kowalewski, Wiktor Leśnikowski i Anschel Lerner.

W czasie II wojny światowej, apteka stała się świadkiem tragicznych wydarzeń. Aresztowano Anschela Lernera, oraz eksterminowano Żydów bełżyckiego getta, a także rozstrzelano w publicznej egzekucji 23 Polaków.