Penstemon – krótka charakterystyka rodzaju ze szczególnym uwzględnieniem składu chemicznego oraz roli w etnomedycynie
Słowa kluczowe:
penstemon, etnomedycyna, irydoidy, monoterpeny, glikozydy fenylopropanoidoweAbstrakt
Gatunki roślin z rodzaju Penstemon są słabo znane jako leki ziołowe, których od wieków używa w etnomedycynie rdzenna ludność Ameryki Północnej. Również wciąż niewiele wiadomo na temat składu chemicznego penstemonów oraz głównych ciał czynnych warunkujących ich szeroki zakres właściwości leczniczych. W niniejszym artykule omówiono zarówno tradycyjne zastosowanie tych roślin w etnomedycynie, jak również wyniki dotychczasowych badań poświeconych ich profilowi fitochemicznemu.
Bibliografia
1. Abdel-Kader MS, Stermitz FR: Iridoid and other glycosides from Penstemon species Phytochemistry, 34, 1367, 1993.
2. Albach DC et al.: Piecing together the “new” Plantaginaceae Am. J. Bot., 92, 297, 2005.
3. Arslanian RL, Stermitz FR: High Performance Liquid Chromatographic Analysis of Iridoid Glycosides from Penstemon rydbergii Varieties. Phytochem. Anal., 2, 35, 1991.
4. Bazylak G et al.: Systematic analysis of glucoiridoids from Penstemon serrulatus Menz. by high-performance liquid chromatography with pre-column solid phase extraction J. Chromatogr. A, 725, 177, 1996.
5. Bing-Nan Z et al.: Phenylethanoid Glycosides from Digitalis purpurea and Penstemon linarioides with PKCα-Inhibitory Activity J. Nat. Prod., 61, 1410, 1998.
6. Domínguez M et al.: Anti-inflammatory activity of Penstemon gentianoides and Penstemon campanulatus Pharm. Biol., 49, 118, 2011.
7. Dominguez M et al.: Pensteminoside, an unusual catalpol-type iridoid from Penstemon gentianoides HBK (Plantaginaceae) Phytochemistry, 68, 1762, 2007.
8. Foderaro TA, Stermitz FR: Iridoid glycosides from Penstemon species: a C-5, C-9 trans iridoid and C-8 epimeric pairs Phytochemistry, 31, 4191, 1992.
9. Franzyk H et al.: Iridoid glucosides from penstemon secundiflorus and P. grandiflorus: revised structure of 10-hydroxy-8-epihastatoside Phytochemistry, 49, 2025, 1998.
10. Gering B et al.: Iridoid glycosides from Penstemon richardsonii Phytochemistry, 26, 753, 1987.
11. Ismail LD et al.: Verbascoside derivatives and iridoid glycosides from Penstemon crandallii Phytochemistry, 39, 1391, 1995.
12. Jolad SD et al.: Cytotoxic Agent from Penstemon deustus (Scrophulariaceae): Isolation and Stereochemistry of Liriodendrin, a Symmetrically Substituted Furofuranoid Lignan Diglucoside J. Org. Chem., 45, 1327, 980.
13. Lindgren D, Wilde E. Growing Penstemons: Species, Cultivars, and Hybrids. Infinity Publishing, Haverford, PA, 2003.
14. Lodewick K, Lodewick R: What is a Penstemon? Bulletin of the American Penstemon Society 43, 1984.
15. McCoy JW, Stermitz FR Alkaloids from Castilleja miniata and Penstemon whippleanus, two host for the plume moth, Amblyptilia (Platyptilia) pica J. Nat. Prod., 46, 902, 1983.
16. Miao Y et al.: Antibiofilm phenylethanoid glycosides from Penstemon centranthifolius Phytother. Res., 24, 778, 2010.
17. Moerman DE. Native American Ethnobotany, Timber Press, USA, 2003
18. Paris RR, Duret S: 2 weakly cardiotonic plants: Penstemon barbatus Nutt. and P. digitalis Nutt. Scrophulariaceae Ann. Pharm. Fr., 32, 497, 1974.
19. Roth U et al.: Ecdysteroids from Penstemon venustu Phytochemistry, 39, 941, 1995.
20. Stermitz FR et al.: Iridoid glycosides of additional Penstemon species Phytochemistry, 37, 1283, 1994.
21. Teborg D et al.: Penstriatoside: A Novel Type of Trimeric Open-Chain Monoterpene Glucoside from Penstemon digitalis Planta Med., 56, 1990, posters.
22. Teborg D, Junior P: Iridoid Glucosides from Penstemon nitidus. Planta Med., 57, 184, 1991.
23. Teborg D, Junior P: Martynoside and the Novel Dimeric Open-Chain Monoterpene Glucoside Digipenstroside from Penstemon digitalis Planta Med., 55, 474, 1989.
24. Wysokińska H: Zawartość fenolokwasów w kulturach tkankowych i roślinach gruntowych Penstemon serrulatus Menz. Acta Pol. Pharm. 49, 39, 1992.
25. web site: http://herb.umd.umich.edu/herb/search.pl.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2011 Autorzy
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
