Porównanie mocy diagnostycznej testu elisa do oznaczania chromograniny a w ogólnej populacji chorych z guzami neuroendokrynnymi i u chorych z przerzutami
DOI:
https://doi.org/10.12923/Słowa kluczowe:
moc diagnostyczna testu Elisa CgA, guzy neuroendokrynneAbstrakt
Guzy neuroendokrynne (NET) stanowią heterogenną grupę nowotworów, wywodzących się z komórek endokrynnych rozproszonych po całym organizmie człowieka. Komórki te zdolne są do produkcji licznych peptydów i/lub amin biogennych m.in. chromograniny A. CgA pomimo swoich ograniczeń znalazła zastosowanie w diagnostyce guzów NET. Szczególną rolę przypisuje się jej w monitorowaniu leczenia i prognozowaniu przebiegu choroby. Celem niniejszej pracy było porównanie mocy diagnostycznej testu ELISA do oznaczania CgA w całej badanej grupie pacjentów z guzami NET i grupach pacjentów z przerzutami. Ocena stężenia chromograniny A została przeprowadzona u 70 chorych z potwierdzonymi guzami neuroendokrynnymi (NET). W grupie tej było 52 (74%) chorych, u których stwierdzono obecność przerzutów, natomiast u 18 chorych (26%) wykazano ich brak. Oceny przydatności diagnostycznej dokonano w oparciu o wykreśloną krzywą ROC i obliczono pole pod krzywą. Czułość, swoistość diagnostyczną oraz dodatnią i ujemną wartość predykcyjną obliczono według odpowiednich wzorów dla punktu odcięcia 19 U/l, uzyskując odpowiednio następujące wyniki 67%, 85%, 89%, 55%. Przeprowadzono również ocenę mocy diagnostycznej CgA w wyodrębnionych grupach: z przerzutami do wątroby i/lub (węzłów chłonnych, kości, mózgu oraz płuc) czułość diagnostyczna CgA wynosiła 89%, natomiast w grupie pacjentów z przerzutami do węzłów chłonnych i narządów odległych czułość wynosiła odpowiednio 75%. Zastosowany w niniejszej pracy test ELISA do oznaczania chromograniny A ma dobrą moc diagnostyczną w wykrywaniu guzów neuroendokrynnych.
Bibliografia
1. Akobeng A.K.: Understanding diagnostics tests 1: sensitivity, specificity and predictive values. Acta Paediatr. 96, 338, 2007.
2. Bajetta E., Ferrari L., Martinetti A. et al: Chromogranin A, neuron-specific enolase, carcinoembryonic antigen and hydroxyindole acetic acid evaluation in patients with neuroendocrine tumors. Cancer, 86, 858, 1999.
3. Baudin E., Bidart J.M., Bachelot A. et al: Impact of chromogranin A measurement in the work-up of neuroendocrine tumors. Ann. Oncol. 12, 79, 2001.
4. Będkowska G.E., Ławicki S., Szmitkowski M.: Markery nowotworowe przydatne w diagnostyce i monitorowaniu raka endometrium i szyjki macicy. Postepy Hig. Med. Dosw. 61, 122, 2007.
5. Bolanowski M.: Wybrane aspekty kliniczne guzów neuroendokrynnych. Fam. Med. Prim. Care Rev. 10, 788, 2008.
6. Campana D., Nori F., Piscitelli L. et al: Chromogranin A: Is It a Useful Marker of neuroendocrine Tumors?. J. Clin. Oncol. 25, 1967, 2007.
7. Caplin M.E., Wiedenmann B.: The management of patients with neuroendocrine tumors. Endoc. Relat. Cancer, 10, 425, 2003.
8. Cotter K., Peipert J.F.: Can you handle the truth (and know it when you see it)? Understanding sensitivity, specificity and predictive values, and ROC curves. J. Minim. Invasive Gynecol. 12, 385, 2005.
9. Ćwikła J.B., Nasierowska-Guttmejer A., Jeziorski K.G. et al: Diagnostic algorithm of neuroendocrine tumors of the digestive system (GEP-NET) and bronchi. Pol. J. Radiol. 70, 87, 2005.
10. Dziarkowska K., Wieczorek P.: Nowotwory tarczycy-klasyczne techniki diagnostyczne i markery nowotworowe. Kosmos, 55, 267, 2006.
11. Giovanella L.: Chromogranin A a circulating neuroendocrine marker. Cis. Bio. 1, 2003.
12. Glinicki P., Jeske W.: Chromogranina A (CgA) — charakterystyka dostępnych metod badawczych i uwarunkowań mogących mieć wpływ na uzyskane wyniki. Endokrynol. Pol. 60, 415, 2009.
13. Janson E.T., Holmberg L., Stridsberg M. et al: Carcinoid tumors: analysis of prognostic factors and survival in 301 patients. Ann. Oncol. 8, 685, 1997.
14. Kaltas G.A., Besser G.M., Grossman A.B.: The diagnosis and medical management of advanced neuroendocrine tumors. Endocr. Rev. 25, 458, 2004.
15. Kos-Kudła B.: Guzy neuroendokrynne przewodu pokarmowego. Onkologia po Dyplomie, 5, 2005.
16. Kulpa J., Rychlik U.: Markery nowotworowe w diagnostyce laboratoryjnej cz. I.
Bad. Diagn. 10, 9, 2004.
17. Nehar D., Lombard-Bohas C., Olivieri S. et al: Interest of Chromogranin A for diagnosis and follow-up of endocrine tumours. Clin. Endocrinol. 60, 644, 2004.
18. Nobels F.R.E., Kwekkeboom D.J., Bouillon R. et al: Chromogranin A: its clinical value as marker of neuroendocrine tumours. Eur. J. Clin. Invest. 24, 431, 1998.
19. Peracchi M., Conte D., Gebbia C. et al: Plasma chromogranin A in patients with sporadic gastro-entero-pancreatic neuroendocrine tumours or multiple endocrine neoplasia type 1. Eur. J. Endocrinol. 148, 39, 2003.
20. Seregni E., Ferrari L., Bajetta E., et. al: Clinical significance of blood chromogranin A measurement in neuroendocrine tumours. Ann. Oncol. 12, S69, 2001.
21. Soborczyk A., Deptała A.: Markery nowotworowe w praktyce klinicznej. Chor. Serca Naczyń, 4, 184, 2007.
22. Stivanello M., Berruti A., Torta M. et al: Circulating chromogranin A in the assessment of patients with neuroendocrine tumours. A single institution experience. Ann. Oncol. 12, 573, 2001.
23. Stridsberg M., Eriksson B., Oberg K. et al: A comparison between three commercial kits for chromogranin A measurements. J. Endocrinol. 177, 337, 2003.
24. Taupenot L., Harper K.L., O’Connor D.T.: The Chromogranin – Secretogranin Family. N. Engl. J. Med. 348, 1134, 2003.
25. Tomassetti P., Miglior M., Simoni P. et al: Diagnostic value of plasma chromogranin A in neuroendocrine tumours. Eur. J. Gastroenterol. Hepatol. 13, 55, 2001.
26. Vinik A.: Carcinoid tumors. Diffuse Hormonal System. Endotext.com 2004.
27. Zatelli M.C., Torta M., Leon A. et al: Chromogranin A as a marker of neuroendonecrine neoplasia: an Italaian Multicenter study. Endocr. Relat. Cancer, 14, 473, 2007.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2011 Autorzy
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
