Związek pandemii COVID-19 z ryzykiem zaburzeń psychicznych wśród personelu medycznego

Abstrakt

ZWIĄZEK PANDEMII COVID-19 Z RYZYKIEM ZABURZEŃ PSYCHICZNYCH WŚRÓD PERSONELU MEDYCZNEGO

Wprowadzenie. Na całym świecie pandemia SARS-CoV-2 odcisnęła fi zyczny i psychiczny ślad na istotach ludzkich. Niezależnie od wieku, płci czy stanu społecznego, ciężar pandemii oraz jej skutki odczuwa cała populacja. Objawy zakażenia SARS-CoV-2 mogą się różnić, zarówno pod względem częstotliwości, jak i nasilenia, w zależności od wariantu SARS-CoV-2 oraz czynników ryzyka. W praktyce klinicznej ciężkość choroby określana jest na cztero – stopniowej skali, do której indywidualnie dobierane są sposoby leczenia chorego, pielęgnacji jak i rehabilitacji. Odrębnym zagadnieniem następstw SARS-CoV-2 są skutki natury psychicznej, dotyczące osób zagrożonych, pacjentów, jak i personelu medycznego. Powszechność pandemii, nałożenie obostrzeń oraz utrzymująca się skala zachorowań wpłynęły negatywnie na zdrowie psychiczne, którego nie można bagatelizować. Istotnym zadaniem jest wdrażanie programów profi laktycznych i naprawczych, przeciwdziałających długofalowym skutkom pandemii.

Cel pracy. Celem pracy jest ocena wystąpienia ryzyka depresji, lęku, stresu oraz objawów zaburzenia po stresie traumatycznym (PTSD) wśród personelu medycznego, związanych z pandemią i zagrożeniem pandemicznym SARS-COV-2.

Materiał i metody. Badaniem objęto 133 pracowników medycznych. Metodą wykorzystywaną w badaniu był sondaż diagnostyczny, z wykorzystaniem kwestionariusza własnej konstrukcji, Skali Depresji, Lęku oraz Stresu (DASS-21) oraz Skali Wpływu Zdarzeń (IES-R). Dane zbierano drogą on-line, przy pomocy aplikacji Formularza Google.

Wyniki. Najwyższą średnią wartość w ocenie odczuwanych w czasie pracy w warunkach pandemii negatywnych stanów psychicznych, uzyskano w kategorii stres (M=7,8; SD±3.29), aczkolwiek zaledwie 8% badanych odczuwało go w stopniu ciężkim, czy wyjątkowo ciężkim. Analizując nasilenie badanych zmiennych w stopniu ciężkim czy wyjątkowo ciężkim, najbardziej nasilony był lęk (15%). W przypadku obszaru depresji, 43% pracowników medycznych deklarowało stan umiarkowany. Badani w 23% deklarowali występowanie większości objawów cechujących PTSD. Najwyższą średnią wartość uzyskano w obszarze pobudzenia. Ryzyka wystąpienia symptomów zaburzenia stresu traumatycznego/pourazowego nie jest zależna od zmiennych społeczno-demografi cznych.

Wnioski. Spośród badanych obszarów, dotyczących wystąpienia zaburzeń depresyjnych, lękowych i stresu, najbardziej nasilonym zaburzeniem był stres. Personel pracujący okresowo w bezpośrednim kontakcie z pacjentem zarażonym COVID-19 był najbardziej narażony na wystąpienie w przyszłości PTSD.