Wiedza i stosunek mieszkańców Podkarpacia wobec transplantacji narządów

Abstrakt

WIEDZA I STOSUNEK MIESZKAŃCÓW PODKARPACIA WOBEC TRANSPLANTACJI NARZĄDÓW

Wstęp. Transplantacja (z łac. transplantare – szczepić i plantare – sadzić) – inaczej przeszczep narządów, to bezpieczna, skuteczna i czasem jedyna metoda leczenia, pozwalająca na uratowanie ludzi ze skrajną niewydolnością narządów (serca, wątroby, płuc, nerek, trzustki). Polega na wymianie chorego narządu lub tkanek na nowe, pochodzące od innego człowieka. To szczególny rodzaj leczenia, wymagający akceptacji społecznej. Niezależnie od wysiłków podejmowanych przez polskie środowisko transplantacyjne, niski poziom świadomości społecznej i brak dostatecznej wiedzy na temat dawstwa narządów, stanowi wciąż istotną barierę dla rozwoju transplantacji w Polsce [1].

Cel pracy. Poznanie stanu wiedzy i stosunku mieszkańców Podkarpacia wobec transplantacji narządów.

Materiał i metody. Badania ankietowe przeprowadzono w 2018 roku z udziałem 187 mieszkańców miast i wsi województwa podkarpackiego, z wykształceniem innym niż medyczne. Badania przeprowadzono metodą sondażu diagnostycznego z zastosowaniem techniki ankiety. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety składający się w większości z pytań jednokrotnego wyboru. Pytania zamieszczone w kwestionariuszu miały charakter pytań zamkniętych.

Wyniki i wnioski. Wiedza ankietowanych w zdecydowanej większości (u 56,9% badanych z miasta oraz 57,4% ze wsi) kształtowała się na poziomie umiarkowanym. Mniej badanych prezentowało wiedzę na poziomie wysokim: 34,7% z miasta oraz 31,3% ze wsi. Wiedzą niską wykazało się 8,3% respondentów z miasta oraz 11,3% ze wsi. Nie odnotowano istotnego zróżnicowania poziomu wiedzy na temat transplantacji narządów ze względu na miejsce zamieszkania. Badania prezentowane w niniejszej pracy wskazują na niewystarczającą wiedzę mieszkańców na temat transplantacji. Respondenci w większości wykazują chęć oddania narządów w razie zaistniałej potrzeby. Zarówno badania prezentowane w niniejszej pracy, jak i opracowania innych autorów wskazują na potrzebę edukacji społeczeństwa, aby przyczynić się do pełnej akceptacji medycyny transplantacyjnej.