Tom 17 Nr 3(64) (2018), Artykuły
Tom 17 Nr 3(64) (2018)

Fitoterapia w infekcjach ginekologicznych jako naturalne wsparcie w procesie leczenia

Artykuły
Opublikowane 2018-11-15
Joanna Grzesik-Gąsior
studentka Wydziału Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Agnieszka Bień
Zakład Podstaw Położnictwa, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Agnieszka Pieczykolan
doktorantka Wydziału Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Phyotherapy in gynecological infections as natural support in the treatment process.pdf

Słowa kluczowe

fitoterapia
infekcja
ginekologia
drobnoustroje

Abstrakt

FITOTERAPIA W INFEKCJACH GINEKOLOGICZNYCH JAKO NATURALNE WSPARCIE W PROCESIE LECZENIA

Wprowadzenie. 
Fitoterapia stanowi część nauki o roślinach leczniczych – obejmuje zapobieganie i leczenie różnych zaburzeń za pomocą roślin oraz ich części (m.in. nasiona, liście, korzenie, kwiaty i owoce), substancji czynnych z nich wyodrębnionych oraz przetworów roślinnych, a receptura leków ziołowych sięga jeszcze czasów starożytnych. Ziołolecznictwo powinno stanowić uzupełnienie lub wzmocnienie terapii lekami syntetycznymi, a nie jej alternatywę. Fitoterapia w położnictwie i ginekologii stanowi postępowanie dalszoplanowe. Korzystne działanie preparatów roślinnych wykorzystywane jest między innymi w przypadkach stanów zapalnych dróg moczowych, zapalenia pochwy i sromu, zespołu napięcia przedmiesiączkowego, zaburzeń miesiączkowania,  zespołu klimakterycznego i w okresie poporodowym (np. w gojeniu rany krocza i problemach z laktacją).

Cel pracy. 
Przedstawienie działania wybranych produktów naturalnych w procesie leczenia infekcji dróg moczowych, bakteryjnego zapalenia pochwy, drożdżycy pochwy i sromu oraz zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV).

Phyotherapy in gynecological infections as natural support in the treatment process.pdf

Bibliografia

1. Fintelmann V, Weiss RF. Lehrbuch der Phytotherapie. Stuttgart: Hippokrates; 2006.

2. Lamer-Zarawska E, Kowal-Gierczak B, Niedworok J. red. Fitoterapia i leki roślinne. Warszawa: Wyd. Lek. PZWL; 2007.

3. Kapczyński W. Leki roślinne w położnictwie i ginekologii. Post. Fitoter. 2000; 1: 36-37.

4. Busse W, Kopp D, Middleton EJr. Flavonoid modulation of human neutrophil function. J. Allergy Clin. Immun. 1984; 73(6): 801-809.

5. Imming P et al. Die alte junge Kamille. Pharmazeutische Zeitung 2003; 5.

6. Wenigmann M. Phytotherapie: Arzneipflanzen, Wirkstoffe, Anwendung. München: Urban&Fischer; 1999.

7. Eltbogen R. Die Phytotherapie in der Frauenarztpraxis. Gynäkologie 2005; 1: 28-33.

8. Jeannin JM, Meier B: Phytotherapie hat in der Gynäkologie grosses Potenzial. pharmaJournal 2018; 3: 10-12.

9. Jeannin JM, Meier B: Schweizerische Jahrestagung für Phytotherapie – Teil 2: Phytotherapie hat in der Gynäkologie ein großes Potenzial. Z. Phytother. 2018; 39:143-145.

10. Białek Ł. Klasyfikacja zakażeń układu moczowego. Prz. Urol. 2016; 6 (100): 25-27.

11. Kupilas A. Zakażenia układu moczowego u kobiet. Prz. Urol. 2013; 5 (81): 17-21.

12. Wolski JK. Zakażenia układu moczowego a żurawina jako suplement wspomagający leczenie. Prz. Urol. 2013; 3 (79): 33-38.

13. Gryszczyńska A. Żurawina amerykańska (Vaccinium macrocarpon) – lek na problemy urologiczne. Prz. Urol. 2010: 5 (63): 31-42.

14. Ofek I et al. Anti-Escherichia coli adhesin activity of cranberry and blueberry juices. N. Engl. J. Med. 1991; 324 (22): 1599.

15. Nowak R. Die amerikanische Cranberry (Vaccinum macrocarpon Aiton). Z. Phytother. 2002; 23: 40-46.

16. Bader G.: Die Goldrute Inhaltsstoffe, Pharmakologie, Klinik und Anbau. Z. Phytother.1999; 20: 196-200.

17. Wagner H. Wiesenauer M. Phytotherapie Phytopharmaka und pflanzliche. Stuttgart:Homöopathika; 2003.

18. Laszig R. Goldrutenkraut bei chronischen/rezidivierenden Harnwegsinfekten. Jatros. Uro. 1999; 15: 39-43.

19. Jambor J. Fitoterapia chorób układu moczowego. Prz. Urol. 2012; 1 (71): 23-29.

20. Bacler B. Zasoby gatunkowe cennych roślin leczniczych powiatu włoszczowskiego Część 1 - mącznica lekarska Arctostaphylos uva-ursi (L.) Spreng. Ann. Acad.Med. Siles. 2009; 3 (63): 33-37.

21. Morąg M, Nowak G, Michalak A. Liście Serratula quinquefolia M.B. nowym źródłem arbutyny. Post. Fitoter. 2013; 1: 17-21.

22. Jakubczyk K i wsp. Właściwości antyoksydacyjne naparów kwiatów nasturcji większej. [w:] Borowicz AM, Osińska M. red. Horyzonty współczesnej fizjoterapii. Poznań:Wyd. WSEiT im. prof. Kazimiery Milanowskiej; 2016: s.119-128.

23. Parus A, Grys A. Roślina przyszłości – Nasturcja większa (Tropaeolum majus L.). Post. Fitoter. 2012; 3L 184-187.

24. Franz G. Kapuzinerkresse (Tropaeolum majus L.). Z. Phytother.1996; 17: 255-262.

25. Ennet D, Reuter HD. Lexikon der Heilpflanzen: Wirkung, Anwendung, Botanik, Geschichte. Hamburg: Nikol; 2004.

26. Kraft K. Erkrankungen der Harnwege (1). Z. Phytother.2008; 29: 40-42.

27. Miller M. Nawrotowe zapalenie sromu i pochwy – porady dotyczące leczenia. Ginekol. Dypl. 2014; 16 (5): 59-68.

28. Heilpflanzen-Welt. Liste der Monographien der E-Kommission (PhytoTherapie). https://buecher.heilpflanzen-welt.de/BGA-Kommission-E-Monographien/ (stan na 23.03.2018r.)

29. Gulluce M et al. Antimicrobial effects of Quercus ilex L. extract. Phytother. Res. 2004; 18(3): 208-11.

30. Grys A, Kania M, Baraniak J. Rumianek – pospolita roślina zielarska o różnorodnych właściwościach biologicznych i leczniczych. Post. Fitoter. 2014; 2: 90-93.

31. Ammon HPT, Sabieraj J. Mechanismus der antiphlogistischen Wirkung von Kamillenextrakten und – inhaltstoffen. Dtsch. Apoth. Ztg. 1996; 136: 1821-1833.

32. Kędzia B. Przeciwdrobnoustrojowe działanie Ol. Chamomille i jego składników. Herba. Pol. 1991; 37: 29-38.

33. Willuhn G. Phytopharmaka in der Dermatologie. Z. Phytother.1995; 16: 325.

34. Kassi E et al. Greak plant extracts exhibit selective estrogen receptor modulator (SERM)-like properties. J.Agric.Food Chem. 2004; 52: 6956-6961.

35. Sokmen A et al. Antimicrobial activity of essential oil and methanol extracts of Achillea sintenisii Hub. Mor. (Asteraceae). Phytother. Res. 2003; 17 (9): 1005-1010.

36. Orth M, Kempster M. Neues über die uralte Arzneipflanze Schafgarbe. Z. Phytother. 1998; 19:156-160.

37. Bühring U. Praxis - Lehrbuch der modernen Heilpflanzenkunde: Grundlagen – Anwendung –Therapie.Stuttgart:Haug; 2005.

38. Paduch R, Wojciak-Kosior M, Matysik G. Investigation of biological activity of Lamii albi flos extracts. J.Ethnopharmacol. 2007; 110 (1): 69-75.

39. Swoboda M, Meurer J. Therapie von Neurodermitis mit Hamamelis virgimana-Extrakt in Salbenform. Zeitschrift für Phytotherapie 1991; 12: 114-117.

40. van Rensen I. Drei klassische Heilpflanzen für die Haut: Virginische Zaubernuss, Ringelblume und Echte Kamille. Zeitschrift für Phytotherapie 2010; 31: 193- 197.

41. Mądry E i in. HPV – wirus o wielu twarzach. Fam. Med. Primary Care Rev. 2009; 11(3): 702–704.

42. Szponar A i in. Brodawki płciowe – etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie. Nowa Med. 2007; 3: 42-46.

43. Gurgul A, Lityńska A. Substancje pochodzenia roślinnego w terapii nowotworów. Post. Fitoter. 2017; 3: 203-208.

44. Grimmer H. Viral diseases of the external female genitalia. Condylomata acuminate and verrucae vulgares. Z.Haut. Geschlechtskr. 1970; 45 (8): 41-48.

45. Gerhäuser C et al. What is the antiviral principle of Thuja occidentalis L. Pharm. Pharmacol. Lett. 1992; 2: 127-130.

46. Naser B et al. Thuja occidentalis (Arbor vitae): A Review of its Pharmaceutical, Pharmacological and Clinical Properties. J. Evid. Based Complementary Altern. Med. 2005; 2 (1): 69–78.

Creative Commons License

Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.

Prawa autorskie (c) 2018 Autorzy