Postawy ratowników medycznych wobec śmierci – doniesienie wstępne
Słowa kluczowe:
postawa, ratownik medyczny, śmierćAbstrakt
Wstęp. Ratownik medyczny jest jednym z najbardziej stresujących zawodów medycznych. Wymaga on dużego zaangażowania i ciągłej odpowiedzialności za ludzkie życie. Częsty kontakt ze śmiercią, przyczynia się do przyjmowania przez ratowników medycznych, różnorodnych postaw wobec pacjenta umierającego.
Cel pracy. Poznanie typów postaw, jakie towarzyszą ratownikom medycznym w kontakcie z pacjentem umierającym.
Materiał i metody. Ogółem w badaniach wzięło udział 33 mężczyzn. Najliczniejszą grupę pod względem wieku stanowili ratownicy medyczni pomiędzy 36-55 rokiem życia w liczbie 25 osób. Wszystkie badane osoby miały kontakt ze śmiercią, z tego „rzadki” (1 zgon na miesiąc) 12 osób, „częsty” (2-3 zgony na miesiąc) 19 ratowników medycznych, „bardzo częsty” (powyżej 4 zgonów na miesiąc) 2 osoby. W metodologii badań przyjęto strategię badań jakościowych, z zastosowaniem metody sondażu diagnostycznego, wykorzystując technikę wywiadu nieskategoryzowanego. Analiza pisemnie przedstawionych poglądów, przebiegała w dwóch etapach: redukcji danych i reprezentacji danych.
Wyniki. Z pośród 33 pisemnie wyrażonych poglądów, opracowano 33 kategorie analityczne (KA) i 33 kody teoretyczne (KT). Z nich, na drodze kodowania selektywnego, wyłoniono 20 kategorii selektywnych (KS) i 20 kodów teoretycznych (KT). Kategorie selektywne i kody teoretyczne o podobnym znaczeniu zakwalifikowano do trzech grup, z których opracowano trzy noty teoretyczne.
Wnioski. W badanej grupie wyłoniono trzy typy postaw wobec śmierci, jakie towarzyszą ratownikom medycznym, należą do nich: typ neutralny, typ zdystansowany i typ emocjonalny.
Bibliografia
1. Jakubaszko J.: Specyfika medycyny ratunkowej – wybrane aspekty szczegółowe.[w:] Zawadzki A. (red.): Medycyna ratunkowa i katastrof. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2006. s. 389-400.
2. Hetherington A.: Wsparcie psychologiczne w służbach ratowniczych. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne; 2004.s.15-24, s.67-80.
3. Strelau J., Dolińskia D.: Psychologia. Tom II. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne; 2008. s. 335-338.
4. Beisert M.: Przejawy, mechanizmy i przyczyny wypalania się pielęgniarek. [w:] Sęk H.: Wypalenie zawodowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; 2007.s.182-215.
5. De Walden-Gauszko K.: U kresu. Opieka psychopaliatywna, czyli jak pomóc choremu, rodzinie i personelowi środkami psychologicznymi. Gdańsk: Wydawnictwo Medyczne MAKmed; 2000.s. 128-134.
6. Rubach K.: Metodologia badań nad edukacją. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne; 2008.s. 259-303.
7. Bauman T.: Podstawowe założenia badań jakościowych. [w:] Pilch T., Bauman T.: Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”; 2001.s.267-293.
8. Kliszcz J.: Psychologiczne aspekty ratownictwa. Medycyna Intensywna i Ratunkowa. 2008;11(2):106-111.
9. Kluczek I., Krupienicz A.: Reakcje emocjonalne pielęgniarek z powodu śmierci pacjenta i sposoby redukcji doświadczanego stresu na podstawie badań własnych. [w:] Krajewska-Kułak E., Łukaszuk C., Jankowiak B. (red.): W drodze do brzegu życia. Tom IV. Białystok; 2008.s.307-315.
10. Jakubowska-Winecka A.: Zespół wypalenia zawodowego. [w:] Jakubowska-Winecka A., Włodarczyk D. (red.): Psychologia w praktyce medycznej. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL; 2007.s.167-178.
11. Lipińska M., Łabuzek M., Moździerz K., Romanowska U.: Opieka pielęgniarska wobec pacjenta w termalnym okresie choroby. [w:] Krajewska-Kułak E. Nyklewicz W., Lewko J., Łukaszuk C.(red.): W drodze do brzegu życia. Tom II; (2006). s. 343-352
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2011 Autorzy
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
