Krytyczne myślenie jako niezbędny składnik procesu edukacji polskich pielęgniarek i konieczny warunek rozwoju pielęgniarstwa

Abstrakt

KRYTYCZNE MYŚLENIE JAKO NIEZBĘDNY SKŁADNIK PROCESU EDUKACJI POLSKICH PIELĘGNIAREK I KONIECZNY WARUNEK ROZWOJU PIELĘGNIARSTWA

Wprowadzenie. Zmieniająca się rzeczywistość, przenikanie się kultur, postęp w dziedzinie nauki, rozwój techniki, ujawnienie się nieznanych dotąd potrzeb, wyzwania ze strony obywatelskiego systemu opieki zdrowotnej, wymagają od pielęgniarek umiejętności trafnego odczytania istoty zachodzących zjawisk oraz odpowiedniego zareagowania na dokonujące się transformacje. Proces edukacji zatem powinien nie tylko przekazywać najnowszą wiedzę, stymulować do samokształcenia, przygotowywać do prowadzenia działań komparatystycznych i aplikacyjnych, ale również kształcić określone nawyki myślowe zwane krytycznym myśleniem, jako że jest ono przeciwieństwem rutyny, schematyzmu, czy naśladownictwa.

Cel. Uzmysłowienie specyfiki krytycznego myślenia. Podanie kilku koncepcji krytycznego myślenia. Wykazanie konieczności rozwoju krytycznego myślenia w procesie edukacji pielęgniarek. Próba podania odpowiednich kryteriów do oceny umiejętności krytycznego myślenia w pielęgniarstwie.

Metoda. Metoda fenomenologiczna gwarantująca prawdziwość i pewność poznania dzięki naocznemu oglądowi istoty zjawiska oraz precyzji języka jego ekspresji.

Wnioski. Krytyczne myślenie uczy odwagi w przełamywaniu schematów pojęciowych. Umożliwia zdefiniowanie problemów w szybko zmieniającej się rzeczywistości i znalezienie optymalnego sposobu ich rozwiązania. Poszerza repertuar podstawowych umiejętności współczesnej pielęgniarki. Zwiększa zakres samodzielności pielęgniarek i podnosi poziom jej profesjonalizmu. Krytyczne myślenie jako kluczowa kompetencja powinno stać się jednym z głównych celów edukacji na każdym poziomie. Należy organizować dla pielęgniarek kursy z krytycznego myślenia oraz jego aplikowania w praktycznym działaniu.