Metody skutecznej oceny objawów w celu wykrycia majaczenia przez personel pielęgniarski i ratowników medycznych niezależnie od miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych

Abstrakt

METODY SKUTECZNEJ OCENY OBJAWÓW W CELU WYKRYCIA MAJACZENIA PRZEZ PERSONEL PIELĘGNIARSKI I RATOWNIKÓW MEDYCZNYCH NIEZALEŻNIE OD MIEJSCA UDZIELANIA ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH

Wprowadzenie. Majaczenie (łac. delirium) jest jednym z jakościowych zaburzeń świadomości, które charakteryzuje się zmiennym przebiegiem, niemożnością skupienia uwagi czy też zdezorganizowanym tokiem myślenia. Występowanie majaczenia jest problemem niemalże wszystkich oddziałów szpitalnych. Może wystąpić wśród pacjentów z różnych grup wiekowych, a czynnikami ryzyka majaczenia są m.in.: wiek powyżej 60 r.ż., polipragmazja, zaburzenia snu, jednoczesne występowanie otępienia, zespoły bólowe czy odwodnienie. Wydaje się, że zjawisko to jest często bagatelizowane lub błędnie oceniane, co wiąże się z nieodpowiednim postępowaniem u pacjenta z delirium.

Cel. Celem niniejszej publikacji jest usystematyzowanie wiedzy dotyczącej majaczenia i przedstawienie odpowiednich narzędzi do oceny występowania delirium u różnych pacjentów, tak, aby ułatwić personelowi medycznemu szybkie i skuteczne wykrycie tego zaburzenia.

Podsumowanie. W publikacji opisane zostały narzędzia, które można wykorzystać w praktyce przedszpitalnej i wewnątrzszpitalnej, włączając w to oddziały zajmujące się pacjentami w stanie krytycznym, wymagającymi na przykład wentylacji mechanicznej (oddziały intensywnej terapii, oddziały intensywnej opieki kardiologicznej, oddziały intensywnego nadzoru toksykologicznego itp.). Uwzględniono aspekty praktyczne i zaproponowano rozwiązania, które można wdrożyć w codziennej pracy z pacjentem – połączenie kilku narzędzi w celu szybkiego, łatwego i pewnego wykrycia majaczenia u badanej osoby.