Liderzy edukacji zdrowotnej we współczesnej szkole
Słowa kluczowe:
edukacja zdrowotna, liderzy, nauczycieleAbstrakt
Wstęp. Tylko nauczyciel, który wpisze się w rolę lidera o charyzmatycznej osobowości może skutecznie realizować proces edukacji zdrowotnej w szkole.
Cel. Celem niniejsze pracy było poznanie opinii nauczycieli różnych specjalności na temat liderów edukacji zdrowotnej w polskiej szkole.
Materiał i metody. Badaniem objęto 307 nauczycieli z 37 szkół różnych typów województwa opolskiego uczących różnych przedmiotów. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankiety.
Wyniki. W pracy wykazano, że badani dostrzegają związek wychowania fizycznego z edukacją zdrowotną oraz znaczącą rolę wychowawców w procesie kształtowania zdrowego stylu życia. W opinii badanych to nauczyciele biologii i wychowania fizycznego są w największym stopniu przygotowani by zostać liderem szkolnej edukacji zdrowotnej. Najczęściej w szkołach liderem edukacji zdrowotnej jest nauczyciel biologii, nieznacznie mniej badanych wymieniło nauczyciela wychowania fizycznego. Aż 30% badanych nie dostrzega lidera edukacji zdrowotnej w swojej szkole, co jest niepokojącym zjawiskiem szczególnie, w sytuacji gdy Ministerstwo Edukacji Narodowej obciąża tym zadaniem nauczyciela wychowania fizycznego.
Wnioski. Istnieje pilna potrzeba wprowadzenia zmian w systemie kształcenia przyszłych nauczycieli wychowania fizycznego jak i przeszkolenia obecnie pracujących, by umożliwić im uzyskanie kompetencji lidera edukacji zdrowotnej.
Bibliografia
1. Demel M. O wychowaniu zdrowotnym. Warszawa: PZWL; 1968.
2. Krawański A. Prozdrowotnie zorientowana edukacja fizyczna elementem kształcenia ogólnego. Zdrowie – Kultura Zdrowotna – Edukacja. 2010;5:83-8.
3. Kosiba G. Instytucjonalne formy doskonalenia zawodowego nauczycieli wychowania fizycznego. Rozprawy Naukowe AWF we Wrocławiu. 2009;28:263-8.
4. Raport o Kapitale Intelektualnym Polski. Dokument ekspercki sporządzony przez Zespół Doradców Strategicznych Premiera. Warszawa;10 lipca 2008.
5. Wiśniewska-Śliwińska H. Głos w dyskusji nt. najnowszych trendów edukacji zdrowotnej. Probl Hig Epidemiol. 2010;91(2):335-7.
6. Woynarowska B, Sokołowska M, Szymańska MM, Burzyńska I, Pułtorak M. Struktura dla tworzenia szkoły promującej zdrowie. In: W. Wrona-Wolny, B. Makowska (ed). Wypisy z wychowania zdrowotnego. Kraków: AWF; 2002. p. 337-43.
7. Eales-White R. How to be a better leader. London: Kogan Page; 1998.
8. Krawański A. Nauczyciele wychowania fizycznego w procesie społecznej edukacji prozdrowotnej. Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne. 1996;2:53-8.
9. Drabik J (ed). Pedagogiczna kontrola pozytywnych mierników zdrowia fizycznego. Gdańsk: AWFiS; 2006.
10. Ratamess NA, Faigenbaum AD, Hoffman JR, Kang J. Self-Selected Resistance Training Intensity in Healthy Women: The influence of a personal trainer. JSCR. 2008;22(1):103-11.
11. Janicki G. Nowe aspekty czasu wolnego na przełomie wieków. In: Z. Dziubiński, K. W. Jankowski (ed.) Kultura fizyczna w społeczeństwie nowoczesnym. Warszawa: AWF; 2009. p. 380-91.
12. Cendrowski Z. Lider w działaniu. Warszawa: Promo-Lider; 1996.
13. Cendrowski Z. Przewodzić innym. Warszawa: Promo-Lider; 1997.
14. Kowalski M. Nauczyciel wobec medialnych działań na rzecz wartości zdrowia. In: K. Denek, K. Zatoń, A. Kwaśna (ed). Edukacja jutra. Wrocław: AWF; 2008. p. 135-41.
15. Huk-Wieliczuk E, Marcinkowski JT. Uczelnie wyższe wychowania fizycznego wobec aktualnych potrzeb edukacji zdrowotnej. Probl Hig Epidemiol. 2009;90(4):470-6.
16. Romanowska-Tołłoczko A. Styl życia studentów oceniany w kontekście zachowań zdrowotnych. Hygeia Public Heath. 2011;46(1):89-93.
17. Madejski E, Majer M, Adamczyk A. Aktywność ruchowa nauczycieli wychowania fizycznego w aspekcie zdrowego stylu życia. Oczekiwania – stan rzeczywisty. Rozprawy Naukowe AWF we Wrocławiu, 2009;28:277-81.
18. Pośpiech J. O reformowaniu wychowania fizycznego – refleksje zamiast polemiki. Zdrowie – Kultura Zdrowotna – Edukacja. 2009;4:159-63
