Monitorowanie stanu zdrowia jamy ustnej. Wskaźniki stosowane w ortodoncji

Autor

  • Izabella Dunin-Wilczyńska Katedra i Zakład Ortopedii Szczękowej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Autor
  • Jolanta Szymańska Katedra i Zakład Stomatologii Wieku Rozwojowego, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Autor
  • Magdalena Zarzycka-Dobrowolska Katedra i Zakład Ortopedii Szczękowej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Autor
  • Łukasz Sidorowicz Katedra i Zakład Ortopedii Szczękowej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Autor
  • Janusz Rodak Katedra i Zakład Ortopedii Szczękowej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Autor

Słowa kluczowe:

wskaźniki ortodontyczne, wskaźniki diagnostyczne, wskaźniki zgryzowe

Abstrakt

Wskaźniki stosowane w ortodoncji są istotnym narzędziem diagnostycznym nieprawidłowości zgryzowych i zębowych. Pozwalają na zminimalizowanie wpływu subiektywnej oceny osoby badającej, umożliwiają do pewnego stopnia standaryzację stosunków wewnątrz, jak i między łukami zębowymi. Są również nieodłącznym narzędziem w badaniach epidemiologicznych wad zgryzu, pozwalają ocenić skalę problemu w badanej populacji, ułatwiają planowanie działań profilaktycznych i leczniczych. 
W pracy przedstawiono współcześnie stosowane wskaźniki ortodontyczne. Część z nich umożliwia tylko rozpoznanie danej nieprawidłowości (wskaźniki diagnostyczne), podczas gdy inne pozwalają na ocenę częstości występowania danej nieprawidłowości, jej nasilenia, a co za tym idzie i potrzeby leczenia (wskaźniki zgryzowe). Niektóre ze wskaźników mają obecnie znaczenie wyłącznie historyczne (wskaźnik Ponta). Dokładniej omówiono zastosowanie oraz sposób użycia najczęściej używanych wskaźników diagnostycznych oraz wskaźniki zgryzowe, będące nieco bardziej skomplikowanym instrumentem w rękach ortodonty. 

Bibliografia

1. Wdowiak L, Nowicka-Dudek K. Wskaźnik oceny ortodontycznej potrzeby leczniczej. Zdr Publ. 2006;116(4):639-641.

2. Whiliam R. Proffit, Henry W Fields, David M. Sarver. Ortodoncja Współczesna. Wrocław: Elsevier Urban & Partner; 2009.

3. Łabiszewska-Jaruzelska F. Ortopedia Szczękowa. Zasady i Praktyka. Warszawa: PZWL; 1997.

4. Üçüncü N, Ertugay E. The use of the Index of Orthodontic Treatment Need (IOTN) in a school population and referred population. Eur J Orthod. 2001;28(1):45-52.

5. Richmond S, Shaw WC, O’Brien K, Buchanan IB, Jones R, Stephanes CD, Roberts CT, Andrews M. The development of PAR Index (Peer Assessment Rating): reliability and validity. Eur J Orthod. 1992;14: 125-39.

6. Mars M, Plint DA, Houston WJB, Bergland O, Semb G. The Goslon Yardstick: A new system of sssessing dental arch relationships in children with unilateral clefts of the lip and palate. Cleft Palate J. 1987; 24(4):314-22.

7. Syryńska M., Janiszewska-Olszowska J. Ocena warunków zgryzowych u pacjentów z rozszczepem jednostronnym całkowitym. Forum Ortod. 2007;3:15-23.

8. Karłowska I. Zarys Współczesnej Ortodoncji. Warszawa: PZWL; 2008.

9. Komorowska A. Diagnostyka Ortodontyczna (ortopedyczno-szczękowa) Cz. I. Lublin: Akademia Medyczna; 1982.

Opublikowane

2011-05-01