System ochrony zdrowia w Polsce a koszyk gwarantowanych świadczeń zdrowotnych

Abstrakt

System ochrony zdrowia w Polsce od wielu lat boryka się z tymi samymi problemami, takimi jak: niedofinansowanie personelu, zadłużanie się szpitali, limitowanie dostępu do świadczeń medycznych, długie kolejki oczekujących na leczenie, korupcja a także dekapitalizacja infrastruktury technicznej. Główną przyczyną takiego stanu rzeczy jest dysonans pomiędzy wielkością nakładów finansowych prze­znaczonych na opłacenie usług medycznych a ich ilością, jaka za te ograniczone zasoby powinna być zrealizowana. W związku z tym najlepszym rozwiązaniem takiej sytuacji (bazując na doświadczeniach innych państw europejskich) jest wdrożenie koszyka świadczeń gwarantowanych.
Rządy kolejnych kadencji nieustannie pracowały/pracują nad stworzeniem koszyka świadczeń zdrowotnych. Z przy­krością należy jednak stwierdzić, iż stopień uzależnienia tych zmian od politycznych uwarunkowań jest na tyle zna­czący, że nie pozwala na finalizowanie wielu zainicjowanych, mających niejednokrotnie merytoryczne oraz praktyczne uzasadnienie działań.
Dobrym znakiem wydaje się być wdrożenie nowego narzę­dzia rozliczania lecznictwa szpitalnego - systemu Jednorod­nych Grup Pacjentów (JGP), który umożliwia rejestrowanie i opis procesu leczniczego zarówno w wymiarze klinicznym jak i w kategoriach kosztowych ułatwiając określenie rze­czywistych kosztów procedur medycznych.
Zamierzeniem pracy jest ukazanie stanu zaawansowania działań mających na celu implementację do systemu opieki zdrowotnej w Polsce koszyka gwarantowanych świadczeń zdrowotnych oraz podsumowanie kroków w tym zakresie już podjętych.