Interpersonal communication in medical profession on the example of physiotherapists
DOI:
https://doi.org/10.2478/pjph-2014-0028Keywords:
communication, physiotherapist, sociological researchAbstract
Introduction. The article introduces the reader into the problem area, based on interpersonal relationships between physiotherapists and patients.
Aim. The aim of the study is to learn the factors determining the quality of physiotherapeutic services. The research was carried out in relation to verbal and non-verbal aspects of contact between physiotherapists and patients.
Material and method. The method used in the study was a quantitative survey based on a questionnaire.
Results. Ninety-six percent of respondents state that they have no problems with making interpersonal contact with patients. Fifty-three percent of them show interest in patients during the dialogue and the remaining group only initiates the contact and limits it to personal creativity. The research shows that the gender of the respondents does not significantly affect the ways of showing interest in patients. However, the length of service differentiates their approach to patients as well as the age of the patients themselves.
Discussion. Communication in a profession of physiotherapist refers to the personal preferences and interpersonal skills of the respondents, which can be determined by a specific style of their work. In addition, significantly it is determined by the level of education of future physical therapists, which was mentioned not only by the people in this study, but also in the studies cited in the literature included in the discussion.
Conclusions.The quality of physiotherapy services is determined not only by instrumental preparation of a physiotherapist but also by expression that results from the interpersonal contact. Physiotherapists are aware of building relationships during the first contact. Therefore, they try to make a positive impression. In such way, the quality of treatment can be increased.
References
1. Augustynek A.: Komunikacja interpersonalna. [W:]In: A. Augustynek (ed). A. (red.) Wstęp do psychologii. Warszawa: Difin; 2009. p.; 14-122.
2. Olesch A. Rozmowa jak lek. Komunikacja pomiędzy lekarzem a pacjentem. Ogólnopol Prz Med. 2008; 11: 56-58.
3. Doroszewski J. Terapeutyczne znaczenie komunikacji między lekarzem a pacjentem. Med Metab. 2006; 10 (2): 10-14.
4. Tobiasz-Adamczyk B. Relacje lekarz-pacjent w perspektywie socjologii medycyny. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego; 2002., wyd. I.
5. Stewart J. (red.): Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej. Warszawa: Wydanie naukowe PWN; 2005.
6. Korulska E. Komunikacja interpersonalna. Dyrektorektor szkoły. 2005; 11: II- – VI.
7. Marcinowicz L. Sztuka rozmowy z pacjentem. Lek Rodz. 2004; 9(2): 214-216.
8. Skotnicki Aleksander B. Relacja lekarz – pacjent. Med Metab. 2009; 13(2): 15-18.
9. Sikorski W., Bezsłowne komunikowanie w psychoterapii., Kraków: 2010, Wwydawnictwo Impuls; 2010.
10. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne; . Gdańsk 1999.
11. Piasecka A., Komunikowanie wartości zdrowia w polskich kampaniach społecznych-wymiar edukacyjny. Toruń:, Wydawnictwo Adam Marszałek;, Toruń 2008.
12. Sztompka P., Socjologia., Kraków: Wydawnictwo Znak;, Kraków 2002.
13. Barański J, Waszyński E., (red) Komunikowanie się lekarza z pacjentem. Wrocław:, Wydawnictwo Astrum; , Wrocław 2000.
14. Morreale S., Spitzberg H., Komunikacja między ludźmi. Warszawa: (red), Wydawnictwo PWN; , Warszawa 2008.
15. Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka., Kraków: Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu;, Kraków 1996.
16. Szumska M. Komunikacja z pacjentem na oddziale szpitalnym w świetle oceny lekarzy, pielęgniarek i pacjentów na przykładzie sześciu polskich szpitali. Pielęeg. Pol. 2005; (2): 430- 434.
17. Bręczewski G. Spostrzeganie personelu rehabilitacyjnego a poziom lęku u osób z chorobami somatycznymi. Post Rehabil. 2001; 15 (4): 75-83.
18. Wołoszczak-Szubza A, Jarosz M.J. Problemy komunikowania się personelu medycznego z pacjentami. Med Ogólna. 2008; 14 (3): 225-234.
19. Dąbrowska K. W jakim kierunku zmierzają relacje pomiędzy lekarzem a pacjentem w Polsce? Pediatr Med. Rodz. 2008; 4 (4): 278-281.
20. Szczepańska J, Kowalska J, Greń G, Woźniewski M. Stosunek fizjoterapeutów do pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami mentalnymi i behawioralnymi. Fizjoter Pol. 2006; 6 (3): 216-221.
21. Szczepańska J, Greń G, Woźniewski M. Zaburzenia nastroju – istotny czynnik w procesie fizjoterapii osób w podeszłym wieku. Fizjoter Pol. 2008; 8 (2): 170- – 178.
22. Gątkiewicz M, Motylewski S, Poziomska-Piatkowska E. Intonacja głosu w przekazie informacji między fizjoterapeutą a pacjentem na lekcji ruchu leczniczego –- doniesienia wstępne. Post Rehabil. 2005; 19 (2): 5-11.
23. Knapp H., Komunikacja w terapii., Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN;, Warszawa 2009.
