Świadomość zdrowotna mieszkańców Lublina a celowość wezwań telefonicznych karetek pogotowia
Słowa kluczowe:
świadomość zdrowotna, zasadność wezwań karetek pogotowiaAbstrakt
Wprowadzenie. W pracy przeprowadzono analizę we zwań karetek pogotowia w Lublinie w ciągu dwudziestu lat w związku z rozwojem miasta i skutkami tego rozwoju. Miało to umożliwić ocenę dokonujących się zmian świadomości mieszkańców, dotyczącą samooceny – na podstawie doświadczanych objawów – własnego stanu zdrowia i stanu organizmu w przypadku choroby, a także zgodności tych ocen z późniejszą diagnozą lekarską, opartą na wyniku badania lekarskiego.
Cel. Celem pracy było przeprowadzenie analizy wezwań karetek pogotowia w Lublinie w ciągu dwudziestu lat w związku z rozwojem miasta i skutkami tego rozwoju.
Materiał i metody. Materiał empiryczny zebrano poprzez analizę kart wyjazdowych karetek Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego SPZOZ w Lublinie. Przeanalizowano 3885 wyjazdów karetek pogotowia. Do analizy statystycznej uzyskanych wyników użyto testu chi-kwadrat, który służy do oceny jednorodności i niezależności cech niemierzalnych.
Wyniki. Zaobserwowano wzrost częstości wezwań zespołów wyjazdowych do osób w wieku powyżej 70 lat, podczas gdy liczba wezwań w grupach wiekowych poniżej 50 lat maleje, a u osób pomiędzy 50 a 70 rokiem życia utrzymuje się na podobnym poziomie. Wśród wyników dotyczących celowości wzywania zespołów pogotowia ratunkowego można zauważyć, że maleje liczba wzywających pogotowie kobiet w wieku powyżej 70 lat, u których rozpoznanie jest rozbieżne ze zgłoszeniem. Odwrotną tendencję zauważono wśród mężczyzn w wieku poniżej 30 lat.
Wnioski. Wraz z rozwojem urbanizacji Lublina rośnie liczba wezwań karetek pogotowia, co jest spowodowane rozległością terytorialną tego miasta. Ze względu na wydłużenie średniej życia i wzrost świadomości społecznej wzrasta również liczba wezwań do najstarszej części populacji.
Bibliografia
1. Czabak-Garbacz R, Koziejowski J, Hupert Z. Zgodność między po- wodem wezwania pogotowia ratunkowego a rozpoznaniem lekarza (badani po 10 latach). Med Ogól. 1996;2(31),4:305-14.
2. Czabak-Garbacz R, Wysokińska-Miszczuk J, Koziejowski J, Hupert Z. Celowość wykorzystania zespołów ogólnolekarskich pogotowia ra- tunkowego w przypadkach pacjentów w wieku podeszłym. Prob Med Społ. 1997;31:394-8.
3. Czabak-Garbacz R, Koziejowski J, Hupert Z, Wójcicka G. Stopień zgodności rozpoznania lekarskiego z przyczyną wezwania pogotowia ratunkowego. Prob Med Społ. 1997;3:404-9.
4. Czabak-Garbacz R, Anasiewicz A, Koziejowski J, Hupert Z. Relacje pomiędzy rozpoznaniem lekarskim a przyczyną wezwania pogotowia ratunkowego do pacjentów w wieku podeszłym. Prob Med Społ. 1997;31:399-403.
5. Czabak-Garbacz R, Koziejowski J, Hupert Z. Ocena celowości wy- korzystania zespołów ogólnolekarskich pogotowia ratunkowego. Prob Med Społ. 1997;30:170-5. 254 Zdr Publ 2009;119(3)
6. Hupert Z, Czabak-Garbacz R. Zgodność między powodem we- zwania pogotowia ratunkowego a rozpoznaniem lekarza. Med Wiej. 1991;25(1):10-5.
7. Chemperek E, Mikuła A, Goniewicz M, Krawczyk W. The analysis of the cases of circulatory and respiratory arrest in the work of the Regional Unit of Ambulance Service – Śródmieście Station. Ann UMCS Sectio D Medicina. 2004;59(1):48-53.
8. Simonet D. Cost reduction strategies for emergency services: insurance role, practice changes and patients accountability. Health Care Anal. 2009;17(1):1-19.
9. Chen JC, Bullard MJ, Liaw SJ. Ambulance use, misuse, and unmet needs in a developing emergency medical services system. Eur J Emerg Med. 1996;3(2):73-8.
10. Gardner GJ. The use and abuse of the emergency ambulance service: some of the factors affecting the decision whether to call an emergency ambulance. Arch Emerg Med. 1990;7(2):81-9.
11. When patient can’t get to ER: what role should security officers play? Hosp Secur Saf Manage. 2001;22(3):1-3.
12. O’Cathain A, Turner J, Nicholl JP. The acceptability of an emergency medical dispatch system to people who call 999 to request an ambu- lance. Emerg Med J. 2002;19(2):160-3.
