Doradca zdrowotny jako nowy kierunek kształcenia w odpowiedzi na potrzeby systemu ochrony zdrowia
Słowa kluczowe:
doradca zdrowotny, ochrona zdrowia, kształcenieAbstrakt
W związku ze znacznymi potrzebami informacyjnymi beneficjentów ochrony zdrowia, które przy narastającym obciążeniu systemu nie mogą być w pełni zaspokajane przy użyciu dotychczasowych sił i środków, istnieje zapotrzebowanie na świadczenie usług tzw. doradcy zdrowotnego. Osoba taka zapewniałaby przede wszystkim wsparcie informacyjne przy poruszaniu się w coraz bardziej skomplikowanym systemie publicznej i prywatnej opieki zdrowotnej w celu zapewnienia optymalnej dostępności do świadczeń, jak również mogłaby pełnić szereg dodatkowych funkcji zawodowych opartych na praktycznej wiedzy na temat produktów i usług w ochronie zdrowia oraz na bezpośredniej relacji doradca – klient.
Wykształcenie doradcy zdrowotnego, w zależności od zasobu dotychczas nabytej wiedzy, mogłoby być zdobywane w toku studiów pierwszego lub drugiego stopnia oraz w ramach specjalizacji realizowanej w przebiegu studiów podyplomowych.
Mając na uwadze doświadczenia z innych sektorów, wykształcenie doradcy zdrowotnego mogłoby tworzyć podstawę dla ciekawej i atrakcyjnej drogi rozwoju zawodowego, a świadczone przez doradców zdrowotnych usługi przyczyniałyby się do optymalizacji działania systemu ochrony zdrowia poprzez usprawnianie przepływu informacji.
Bibliografia
1. Łuczyńska V, Gorchans E, Berezowska E, Wysiecki P. Oczekiwania pacjentów na informacje wobec personelu pielęgniarskiego. Zdr Publ. 2003;113:258-63.
2. Kachaniuk H, Gozdek N, Kachaniuk J. Poglądy pacjentów na sposób i zakres przekazywania informacji zdrowotnej osobom chorym i rodzinie. Zdr Publ. 2003;113:264-7.
3. Pączkowska M. Dostępność świadczeń zdrowotnych w opinii Polaków. Warszawa: Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia; 2009. www.csioz.gov.pl/publikacje.php
4. By pacjent odnalazł się w systemie. Archiwum wydarzeń z życia Porozumienia Zielonogórskiego. www.fpz.nazwa.pl/wydarzenia_one.php?nr=2027
5. Dobrogowska-Schlebusch E. Ocena jakości stron internetowych poświęconych wybranym chorobom społecznym skierowanych do pacjentów. Zeszyty Naukowe Ochrony Zdrowia, Zdrowie Publiczne i Zarządzanie. 2006; 2:111-7.
6. Bryła M, Stegienta G, Kowalska A, Maniecka-Bryła I. Internet jako źródło informacji o zdrowiu publicznym. Znaczenie informacji w zdrowiu publicznym i zagrożenia związane z pozyskiwaniem informacji z zakresu zdrowia publicznego przez Internet. Zdr Publ. 2009;119:436-41.
7. Gostomski I, Penczar M, Lepczyński B, Barembruch A. Pośrednictwo kredytowe w Polsce – podręcznik dla praktyków. Warszawa: Wydawnictwo CeDeWu; 2007. s. 88-9.
8. Swat B. Usługi o charakterze innowacyjnym przeznaczone dla klientów indywidualnych. Informacja i doradztwo bankowe w różnych segmentach klientów. W: Korenik D (red.), Innowacyjne usługi banku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; 2006. S. 44-5.
9. Biały A. Już nie agent ubezpieczeniowy a doradca. Rzeczpospolita. 29.01.2010
10. Pietrzak J. Polacy bogacą się. Gazeta Bankowa. 2010. s. 102.
