Znaczenie edukacji w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w położnictwie

Abstrakt

Każdego roku w Polsce odnotowuje się 50 – 90 tysięcy nowych przypadków zachorowań na żylną chorobę zakrzepowo-zatorową (ŻChZZ). Wśród głównych czynników klinicznych predysponujących do wystąpienia choroby wymienia się ciążę oraz połóg. Fizjologiczne zmiany ustrojowe pojawiające się w tym okresie sprzyjają powstawaniu nieprawidłowości w układzie żylnym co sprawia, że ryzyko wystąpienia schorzenia wzrasta 5-6 krotnie. Rozpoznanie choroby w ciąży jest trudne. Charakterystyczne objawy mogą towarzyszyć kobietom ciężarnym nie pozostając w związku z patologią. Profilaktyka ŻChZZ obejmuje podawanie heparyny oraz stosowanie metod fizycznych, które znacznie ograniczają jej częstość oraz powikłania, nie wpływają jednak istotnie na eliminację czynników odpowiedzialnych za występowanie schorzenia. Ważną rolę odgrywa badanie podmiotowe, które pomaga ustalić czynniki ryzyka oraz przyporządkować pacjentkę do jednej z trzech grup ryzyka. Wczesne określenie zagrożeń, podjęcie działań pozwalających na ich eliminację to zadania edukacji zdrowotnej, której celem jest dostarczenie wiedzy i umiejętności niezbędnych do przyjęcia zachowań korzystnych dla zdrowia. Szczególnie ważne jest zwrócenie uwagi na te czynniki ryzyka, które można zminimalizować lub całkowicie usunąć. Praca prezentuje istotną rolę edukacji w ograniczaniu zagrożeń wynikających z ŻChZZ.