Mamo, Tato! Czy szpital to mój dom? Czyli o psychologiczno-psychiatrycznych konsekwencjachzaniedbywań rodzicielskich - opis 2 przypadków
DOI:
https://doi.org/10.2478/cpp-2019-0020Słowa kluczowe:
zaniedbywanie rodzicielskie, rodzina dysfunkcjonalna, samouszkodzenia.Abstrakt
Problematyka zaniedbywania rodzicielskiego jest zagadnieniem stale aktualnym. Zaniedbywanie to nie tylko brak zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, ale także brak zapewnienia poczucia bezpieczeństwa, przynależności, oraz niedostateczna bliskość fizyczna, emocjonalna czy werbalna z dzieckiem. Słaba opieka rodzicielska, brak poczucia bliskości i dostępności rodzica, wraz z innymi czynnikami środowiskowymi (np. uzależnieniami, chorobami i zaburzeniami psychicznymi w rodzinie) skutkuje nieprawidłowym kształtowaniem się osobowości dziecka, a także może wiązać się z występowaniem depresji, lęku, samookaleczeń czy z próbami samobójczymi.
Celem pracy było przedstawienie przypadków klinicznych dwóch nastoletnich pacjentek (AA. – 13 l., BB. – 16 l.) przebywających w Oddziale dla Dzieci i Młodzieży I Kliniki Psychiatrii, Psychoterapii i Wczesnej Interwencji w Lublinie, u których występujące problemy ze zdrowiem psychicznym były spowodowane stałymi zaniedbywaniami ze strony rodziców.
Opis przypadków: Pacjentki pochodziły z rodzin dysfunkcjonalnych, w których członkowie wykazywali skłonność do uzależnień (alkohol) oraz byli emocjonalnie i fizycznie nieobecni w życiu dziewczynek. Ze względu na znaczne trudności wychowawcze, dziewczynki były wielokrotnie hospitalizowane, zarówno w oddziałach pediatrycznych, jak i w oddziałach psychiatrii dla dzieci i młodzieży, z różnymi rozpoznaniami medycznymi.
Wnioski: Prezentowane przypadki nastoletnich pacjentek wskazują na potencjalny związek przyczynowo – skutkowy między występującymi zaniedbywaniami rodzicielskimi, współistniejącymi czynnikami środowiskowymi (uzależnienia w rodzinie) a nieprawidłowym kształtowaniem się osobowości dziecka, samookaleczeniami czy próbami samobójczymi. W tak funkcjonujących systemach rodzinnych niezmiernie istotne jest, poza objęciem opieką kuratora, wprowadzenie asystenta rodziny, zapewniającego wsparcie emocjonalne czy doradcze.
Bibliografia
1. Wójcik, S. (2013). Przemoc w rodzinie, zaniedbanie, wiktymizacja pośrednia. Wyniki Ogólnopolskiej diagnozy problemu przemocy wobec dzieci. Dziecko krzywwdzone. Teoria, badania, praktyka. 12(3), 40-62.
2. Jedlecka, W. (2017). Formy i rodzaje przemocy. Przemoc w prawie i polityce. Violecne in law and Politics. 13.
3. Sochocka, L , K omenda-Kołecka, J ., 2 014. Zaniedbanie – (nie) świadomą formą przemocy wobec dziecka. Medycyna Środowiskowa-Environmental Medicine, 1(17), 83-89.
4. Kolankiewicz, M. (2012). Zaniedbywanie dzieci. Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka. 11(2), 81-94.
5. Włodarczyk, J. (2017). Przemoc wobec dzieci. Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka. 16(1), 192-213.
6. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. (2017, 07 20). Pobrano z lokalizacji http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20111490887/U/D20110887Lj.pdf
