Wybrane problem zdrowotne w populacji wieku rozwojowego. Część I. Znaczenie interdyscyplinarnych działań medycznych oraz paramedycznych wobec problemu krzywdzenia dzieci i młodzieży
Słowa kluczowe:
krzywdzenie dzieci i młodzieży, interdyscyplinarne działaniaAbstrakt
WYBRANE PROBLEM ZDROWOTNE W POPULACJI WIEKU ROZWOJOWEGO. CZĘŚĆ I. ZNACZENIE INTERDYSCYPLINARNYCH DZIAŁAŃ MEDYCZNYCH ORAZ PARAMEDYCZNYCH WOBEC PROBLEMU KRZYWDZENIA DZIECI I MŁODZIEŻY
Wstęp. Krzywdzenie dzieci jest złożonym i szczególnie drastycznym problemem społecznym współczesnej cywilizacji. Manifestuje się różnymi formami przemocy, które zawsze stwarzają warunki istotnego ryzyka dla zdrowia, rozwoju i bezpieczeństwa dzieci.
Cel pracy. Przybliżenie niektórych aspektów zjawiska krzywdzenia w populacji wieku rozwojowego oraz znaczenia interdyscyplinarnych działań różnych profesjonalistów w rozwiązywaniu złożonych problemów zdrowotnych i społecznych dzieci doświadczających przemocy na podstawie literatury źródłowej i spostrzeżeń badań własnych w tym zakresie. Materiał i metodyka. Systematyczny przegląd piśmiennictwa medycznego w aspekcie specyficznych problemów dzieci krzywdzonych.
Wyniki. Uznanie zjawiska krzywdzenia za zespół chorobowy obliguje pracowników służby zdrowia, a także innych profesjonalistów, w tym przede wszystkim pracowników socjalnych, którzy w swojej pracy mają do czynienia ze środowiskiem rodzinnym, do szczegółowego śledzenia faktów i obserwacji dzieci w kierunku diagnozy zjawiska krzywdzenia, w sytuacji podejrzenia urazu niewypadkowego lub różnych dolegliwości psychosomatycznych.
Wnioski. Zauważanie i właściwe reagowanie na różne formy krzywdzenia dzieci może niewątpliwie ograniczyć negatywne dla ich zdrowia oraz rozwoju skutki przemocy. Niezwykle ważne jest także tworzenie zespołów interdyscyplinarnych, specjalnie przygotowanych do szybkiej diagnozy zjawiska krzywdzenia, jak również skutecznej interwencji osobom poszkodowanym.
Bibliografia
1. Dera N.: Agresja i przemoc wobec dzieci. Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej, Oddział Wielkopolski. Poznań 2004, s.69-72.
2. Bartholdson Ö.: Kary fizyczne w dzieciństwie – perspektywa kulturowa. Dziecko krzywdzone, 2003; 3:20-29.
3. Glaser D.: Podstawy teoretyczne i pojęciowe dotyczące krzywdzenia psychicznego i zaniedbywania emocjonalnego dzieci. Dziecko Krzywdzone, 2003; 4:7-23.
4. Margolis A.: Zespół dziecka maltretowanego – diagnostyka medyczna. Fundacja Dzieci Niczyje, Warszawa 1998.
5. Krug EG., Dahlberg LL.: (eds): World report on violence and health. WHO, Geneva 2002.
6. Kempe CH., Silverman FN., et all.: The battered child syndrome. Journal of the American Medical Association, 1962; 181(1):17-24.
7. Caffey J.: The whiplash shaken infant syndrome. Pediatrics, 1974; 54:396-402.
8. Krawczyński M.: Przemoc wobec dziecka. Dziecko krzywdzone. Definicja i interpretacja zjawiska. Aspekty prawno-organizacyjne i psychologiczne. Pediatria Polska, 1998; 21, 5:29-36.
9. Maćkowicz J.: Przemoc wobec dziecka w rodzinie. Problemy opiekuńczowychowawcze, 2004; 5:34-38.
10. Mossakowska B.: Społeczno-medyczne aspekty zespołu dziecka krzywdzonego. Przegląd Pediatryczny, 1998; (28), 3:181-184.
11. Bonnier C. et al.: Outcome and prognosis of whiplash shaken infant syndrome. Late consequences after a symptom-free interval. Development Medicine Children Neurology 1995; Nov, 37/11:943-956.
12. Widom C.S.: Child Abuse and Neglect, in: Handbook of Youth and Jistice, ed. S.O. White. Plenum, New York 2001.
13. Piekarska A.: Przemoc, kary cielesne i krzywdzenie dzieci. Dziecko Krzywdzone, 2003; 3:9-17.
14. Skórzyńska H., Rudnicka - Drożak E.: Krzywdzenie dzieci przez dorosłych. Ocena skali zjawiska i umiejętności rozpoznawania go przez nauczycieli. Zdrowie Publiczne, 2002;98, 2:15-28.
15. Skrypulec V. i współ.: Nadużycie seksualne wobec nieletnich-współpraca lekarza i psychologa. Ginekologia Praktyczna 2005; 84, 4:53-57.
16. Iwaniec D., Szmagalski J. (red.): Zaburzenia rozwojowe dzieci krzywdzonych emocjonalnie. Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2002.
17. Mikołajczyk W.: Zespół dziecka potrząsanego. Nowa Pediatria, 2000; (18), 1:12-15.
18. Łojkowska M.: Dziecko krzywdzone. Poradnik prawny. Fundacja Mederi, Warszawa 2005.
19. Herman J.L.: Przemoc. Uraz psychiczny i powrót do równowagi. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2003.
20. Szymańczak M.: Pojęcie krzywdzenia dzieci. Niebieska Linia, 1999;1:3-6.
21. Browne K. D., Hamilton-Giachritsis C.E.: Zapobieganie krzywdzeniu i zaniedbaniu dzieci – podejście oparte na ocenie poziomu ryzyka. Dziecko Krzywdzone, 2007;2(19):28-39.
22. Złota A.: Poradnik prawny dla służby zdrowia. Jak pomóc dziecku krzywdzonemu. Fundacja Mederi, Warszawa 2005.
23. Sasal H. D.: Niebieskie Karty. Przewodnik do procedury interwencji wobec przemocy w rodzinie. Wyd. Edukacyjne PARPA, Warszawa 2005.
24. Bednarek A., Kubik M.: Zasady wczesnej interwencji oraz występowanie zespołu dziecka krzywdzonego w Dziecięcym szpitalu Klinicznym w Lublinie w latach 2006-2007. [w] Domżał-Drzewicka R.(red.): Uzależnienia a rodzina - wybrane zagadnienia. Wyd. Makmed, Lublin 2008, s.269-274.
25. Ramiro L.,et all.: The Phillipines World SAFE Study (Final report). Manila, International Clinical Epidemiology Network, 2000.
26. June J.: Inna strona pediatrii. Poradnik codziennej opieki nad chorymi dziećmi. Wyd. PZWL, Warszawa 1987.
27. O’Hagan K.: Emotional and psychological Abuse of Children. Open University Press, Buckingham 1993.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2011 Anna Bednarek (Autor)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
