Techniki wspomaganego rozrodu a naprotechnologia

Abstrakt

Niepłodność to znaczący i ciągle nasilający się problem jednostkowy i socjalny. Szacuje się, iż obecnie dotyczy około 15-20% par. Niemożność poczęcia dziecka powoduje szereg niekorzystnych implikacji w zakresie przeżyć wewnętrznych, w relacji partnerskiej i w szerszej perspektywie społecznej. Podjęcie decyzji o poddaniu się diagnostyce i leczeniu niepłodności dla wielu par jest momentem trudnym, często odsuwanym w czasie. Jest to wyraz ucieczkowego modelu radzenia sobie z sytuacją grożącą spadkowi samooceny. Kiedy jednak para reaguje zadaniowo i przystępuje do procedury diagnostyczno-terapeutycznej, pojawiają się kolejne wątpliwości dotyczące sfer medycznej, psychicznej, społecznej oraz etycznej. Leczenie niepłodności budzi niekiedy lęk związany z odarciem z intymności, utratą kontroli nad własnym ciałem, ewentualnymi powikłaniami i niepowodzeniem terapii. Niniejszy artykuł stanowi analizę medycznych i innych aspektów walki z niepłodnością w nawiązaniu do dwóch skrajnie odmiennych metod rozwiązywania tego problemu: NaProTechnologii jako procesu wspierania naturalnej rozrodczości oraz technik wspomaganego rozrodu ze szczególnym uwzględnieniem in vitro.