Zasady kontaktu terapeutycznego lekarza z pacjentem
Słowa kluczowe:
empatia, komunikacja, kontakt terapeutycznyAbstrakt
Relacja lekarz-pacjent jest jednym z najważniejszych elementów efektywnego procesu terapeutycznego. Jakość kontaktu pomiędzy chorym a osobą leczącą, sposób przekazywania ważnych informacji, odpowiedni dobór słów, ilość czasu poświęcona choremu, a także cała niewerbalna strona komunikatu skierowanego do chorego mają istotne znaczenie w procesie zdrowienia. Wysoki wskaźnik rozpowszechnienia chorób przewlekłych, zmiany świadomości społeczeństw i rosnące koszty powodują koniczność poszukiwania nowych modeli opieki zdrowotnej, w których kształtowanie komunikacji lekarz-pacjent spełnia istotną rolę w leczeniu i stopniu zadowolenia obu stron. Celem pracy jest omówienie komunikacji lekarza z pacjentem. Przekaz informacji pacjentowi powinien być ukierunkowany i dostosowany do specyficznej populacji chorych i indywidualnego człowieka. Znajomość chorób, z ich dużym zróżnicowaniem oraz życiowych problemów chorego, stanowi podstawę optymalnych wyników leczenia i zadowolenia pacjenta. Tworzenie właściwych relacji lekarz-pacjent rozpoczyna się od przekazywania informacji o rozpoznaniu, leczeniu i rokowaniu. Doświadczenia własne i badania naukowe wskazują, że powodzenie w leczeniu wynika z wiedzy lekarza i chorego. Stąd w modelach opieki medycznej podnoszenie wiedzy lekarza oraz upowszechnienie wiedzy wśród pacjentów i w społeczeństwie jest warunkiem poprawy opieki nad chorym. Nieodłączną cechą tworzenia właściwych relacji lekarz-pacjent jest bioetyka, która stanowi ważny element powodzenia terapeutycznego.
Bibliografia
1. Norfolk T, Birdi K, Patterson F. Developing therapeutic rapport: a training validation study. Qual Prim Care. 2009;17(2):99-106.
2. Lin CS, Hsu MY, Chong CF. Differences between emergency patients and their doctors in the perception of physician empathy: implications for medical education. Educ Health. 2008;21(2):144.
3. Selph RB, Shiang J, Engelberg R, Curtis JR, White DB. Empathy and life support decisions in intensive care units. J Gen Intern Med. 2008;23(9):1311-7.
4. Baile WF, Aaron J. Patient-physician communication in oncology: past, present, and future. Curr Opin Oncol. 2005;17(4):331-5.
5. Garfi nkle CL, Block P. Physicians’ interactions with families of ter- minally ill patients. Fam Med. 1996;28(10):702-7.
6. Heiskell LE, Pasnau RO. Psychological reaction to hospitalization and illness in the emergency department. Emerg Med Clin North Am. 199; 9(1):207-18.
7. Stuart S, Noyes R. Interpersonal psychotherapy for somatizing pa- tients. Psychother Psychosom. 2006;75(4):209-19.
8. Dibbelt S, Schaidhammer M, Fleischer C, Greitemann B. Patient-doc- tor interaction in rehabilitation: the relationship between perceived interaction quality and long-term treatment results. Patient Educ Couns. 2009;76(3):328-35.
9. Broglie M. Therapeutic contract from the perspective of patient’s rights. Internist. 1999;40(11):336-40.
10. Koocher GP. The commerce of professional psychology and the new ethics code. Prof Psychol Res Pr. 1994;25(4):355-61.
11. Ventegodt S. Every contact with the patient should be therapeutic. J Pediatr Adolesc Gynecol. 2007; 20(6): 323-4.
12. Griffith LJ. Why psychotherapy helps the patient in chronic pain. Psychiatry. 2008;5(12):20-7.
13. Rhead JC. What might psychotherapy have to do with peace? Explore. 2009;5(4):186-93.
14. Itzhar-Nabarro Z, Silberschatz G, Curtis JT. The adjective check list as an outcome measure: Assessment of personality change in psychotherapy. Psychother Res. 2009;15(1):1-11.
15. Weis DA, Schottenbauer MA, Gray SH. Delineating prototypes of training psychotherapy. J Am Acad Psychoanal Dyn Psychiatry. 2009; 37(2):353-63.
