Zaburzenia psychiczne u pacjentów leczonych z powodu chorób układu moczowo-płciowego – przegląd piśmiennictwa

Abstrakt

Celem pracy była analiza dostępnej literatury pod kątem zaburzeń psychicznych u pacjentów leczonych z powodu chorób układu moczowo-płciowego. Szczególną uwagę zwrócono na problemy pacjentów z chorobami nowotworowymi, leczonych chirurgicznie, na kwestię andropauzy oraz problemów intymnych tych pacjentów. Zaburzenia psychiczne pojawiające się w przebiegu chorób somatycznych mogą być wynikiem działania czynników organicznych na O.U.N., reakcją na chorobę, jej stopień ciężkości, złe rokowanie, uciążliwość oraz ograniczenia będące wynikiem danego schorzenia, jak też, istotnych zmian sytuacji społecznej, w tym także mogą być stanem łączącym wyżej wymienione przyczyny. Choroba nowotworowa ze względu na specyficzny stereotyp myślenia społecznego, kojarzący rozpoznanie raka ze śmiercią w bólu, stanowi ogromne obciążenie psychiczne nawet wtedy, gdy nie powoduje przykrych dolegliwości fizycznych i nie ogranicza aktywności ruchowej czy społecznej. Wiele procedur chirurgicznych wiąże się ze szczególnie wysokim poziomem lęku. Temat andropauzy, inaczej męskiego psychoendokrynologicznego zespołu wieku średniego jest również powiązany ze zmianami w psychice, a także w życiu intymnym pacjentów. Biorąc pod uwagę kontekst urologiczny, problemy dotyczące stanu psychicznego oraz zaburzeń zdrowia seksualnego można podzielić na takie, które występują przed zabiegami chirurgicznymi i te, będące konsekwencją leczenia inwazyjnego. Problemy te dotyczą zarówno mężczyzn, jak i kobiet, chociaż piśmiennictwo poświęcone zaburzeniom seksualnym u kobiet z problemami typowo urologicznymi jest ubogie. Zaburzenia zdrowia seksualnego mogą prowadzić do różnorodnych kompleksów i obniżonej samooceny. Mogą wówczas występować także, zaburzenia zdrowia psychicznego (psychosomatyczne, depresyjne, nerwicowe, itp.), poczucie niskiej wartości, konflikty i napięcia w relacjach partnerskich, drażliwość w kontaktach międzyludzkich. Na podstawie literatury można wnioskować, iż pacjenci oddziałów urologicznych borykają się z różnymi trudnościami natury psychologicznej czy psychiatrycznej. Problemy te nierzadko, w tak zwanej medycynie somatycznej, są traktowane jako drugorzędne. W wielu przypadkach postawienie właściwej diagnozy jest trudne, ze względu na podobieństwa objawów pojawiających się zarówno w chorobach urologicznych, jak i psychiatrycznych. W związku z tym warto perspektywę leczenia traktować holistycznie, łącząc objawy psychiczne i somatyczne.