On the essence of the dyssolutional disorder
Słowa kluczowe:
schizofrenia paranoidalna, choroba dyssolucyjnaAbstrakt
Schizofrenia, nazwana przez twórcę teorii psychofizjologicznej Jana Mazurkiewicza, chorobą piętrowo-dyssolucyjną jest powolnym, przewlekłym procesem chorobowym, w którym na skutek uszkodzenia najwyższych ewolucyjnie pięter układu nerwowego ujawniają się, zmienione przez chorobę czynności ewolucyjne niższe, przyjmując postać objawów psychotycznych np. urojeń czy halucynacji. Przez wiele miesięcy a czasem i lat, choroba rozwija się w sposób skryty, przyjmując postać tzw. fazy prepsychotycznej. Ujawnienie się psychozy skutkuje na ogół hospitalizacją. Jan Mazurkiewicz wyróżnia dwie kategorie symptomów. Objawy wytwórcze jak np. halucynacje poddają się farmakoterapii. Problemem są oporne na leczenie, objawy ubytkowe (negatywne), które mogą ujawniać się dopiero po ustąpieniu ostrej fazy choroby. Są one następstwem uszkodzenia głównie życia uczuciowego chorych, co skutkuje zmianą struktury osobowości. Przedstawiono dorobek lubelskiej Kliniki Psychiatrii dotyczący diagnozowania objawów stanowiących istotę schizofrenii tj. zmian charakterologicznych. Opisane przez M. Kaczyńskiego zmiany charakterologiczne wczesnej schizofrenii, wzbogacane dodatkowo wynikami badań prowadzonych, przez wiele lat, przez pracowników Kliniki, pozwalają na szybkie, nawet już w okresie prepsychotycznym, rozpoznanie choroby i opracowanie odpowiedniego programu leczniczo-resocjalizacyjnego.Bibliografia
1. Perzyński J. Zaburzenia schizoafektywne a choroba dyssolucyjna. Current Problems of Psychiatry. 2000,11(13), 179-182.
2. Mazurkiewicz J. Wstęp do psychofizjologii normalnej. T.II. Dyssolucja aktywności korowo-psychicznej. PZWL, Warszawa, 1998.
3. Kaczyński M. Symptomatologia wczesnej schizofrenii. Neurol. Neurochir. Psychiatr. Pol. 1957, VII, 4, 505-511.
4. Kaczyński M. Zmiany psychiczne w przebiegu leczonej wczesnej schizofrenii. Przegląd lekarski, 1958, XIII, 31, 1-11.
5. Kaczyński M. O zmianach charakterologicznych we wczesnej schizofrenii. Neurol. Neurochir. Psychiatr. Pol., 1962, XII, 4, 545-549.
6. Minkowski E. Z zagadnień schizofrenii. Neurol Neurochir. Psychiatr. Pol., 1957, VII, 4, 495-503.
7. Perzyński J. Mapa dyssolucyjna: dysolucja wewnątrzpiętrowa prepsychotyczna. Zespoły rzekomo nerwicowe wczesnej schizofrenii. Badania nad schizofrenią, 2009, X, 10, 17-22.
8. Brzezicki E. Katamneza i prognoza w ostrych psychozach młodzieńczych. Psychiatr. Pol., 1971, 7, V, 379-386.
9. Perzyński A. Zmiany charakterologiczne po pierwszym epizodzie schizofrenii paranoidalnej. Praca doktorska. Uniwersytet Medyczny, Lublin, 2011.
10. Perzyński J. Próba interpretacji wybranych cech obrazu klinicznego schizofrenii jako choroby piętrowo-dyssolucyjnej. Badania nad schizofrenią, 2006, VII, 7, 26-31.
11. Brzezicki E. Kilka uwag o nowym syndromie: Schizofrenia paradoksalna społecznie korzystna. Przegląd lekarski, 1961, XII. 8, 290-291.
12. Perzyński J. Z badań nad zmianami charakterologicznymi wg opisu M. Kaczyńskiego w przebiegu schizofrenii paranoidalnej. Pamiętnik III Lubelskich Spotkań Naukowych, Lublin, 13-15.05.1993, Lublin, 1993, 62-66.
13. Kępiński A. Schizofrenia. Warszawa; PZWL: 1972.
14. Perzyński J. Mapa dyssolucyjna. Badania nad schizofrenią, 2008, IX, 9, 13-20.
15. Perzyński J. Typy i kierunki dysolucji. Badania nad schizofrenią, 2007, VIII, 8, 13-20.
16. Drake R.J., Levis S.W. Wczesne rozpoznawanie schizofrenii. Current opinion in psychiatry, Wyd. Polskie Red. Prof. M. Jarema 2005, Tom 3, 13-17.
