Passive aggressive personality disorder with panic attacks as a comorbidity. The method of manipulation

Autor

  • Jolanta Masiak Psychiatric Clinic at the Medical University of Lublin Autor
  • Andy Eugene English Speaking Students’ Study Circle of Department of Psychiatry of Medical University of Lublin Autor

Słowa kluczowe:

osobowość bierno agresywna, współchorobowość, lęki paniczne

Abstrakt

Osobowość bierno agresywna (negatywistyczna) straciła w IV rewizji DSM swoją pozycję wśród zaburzeń osobowości zorganizowanych w trzech klasterach. Została przeniesiona do Apendixu B a uzasadnieniem tego były wątpliwości i brak wystarczających badań struktury, trafności treściowej, współwystępowania z innymi zaburzeniami, doświadczeń z dzieciństwa mających wpływ na wystąpienie tego zaburzenia. Mimo utraty pozycji w klasyfikacji, osobowość ta jest dość często występującym typem zaburzonej osobowości wśród pacjentów psychiatrycznych, choć można sądzić że jeszcze więcej osób z tym typem zaburzenia nie kontaktuje się z psychiatryczną służbą zdrowia, osoby te w związku z przeżywanymi trudnościami nie realizują potencjalnych możliwości rozwoju, izolują się społecznie. Opisywany przez nas przypadek dziewiętnastoletniego mężczyzny w pełni odzwierciedla wspomniane konsekwencje ukształtowania się tego typu osobowości – opisany pacjent mimo 19 lat, nie ukończył jeszcze pierwszej klasy gimnazjum, całkowicie wyizolował się społecznie, a współwystępujące zaburzenie o charakterze łagodnych epizodów lęków panicznych, stało się zasłoną dymną uzasadniającą jego bierność i brak tworzenia i realizacji planów życiowych. Charakterystyczne jest także, że pomoc lekarska w zakresie lęków panicznych nie wpłynęła na zwiększenie aktywności i planowanie celów życiowych przez pacjenta, kilkumiesięczna codzienna psychoterapia umożliwiła zmianę jego relacji z rodzicami i powolne przejmowanie odpowiedzialności za swoje decyzje i za swoje życie.

Bibliografia

1. Bradley R., Shedler J., Westen D. Is the appendix a useful appendage? An empirical examination of depressive, passive-aggressive (negativistic), sadistic, and self-defeating personality disorders. J. Pers. Disord., 2006; 20(5): 524-540.

2. Smith Benjamin L. Interpersonal diagnosis and treatment of personality disorders. New York; Guilford Press: 2003.

3. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition. Washington DC; American Psychiatric Association: 1994.

4. Hopwood Ch.J., Morey L.C., Markowitz J.C., Pinto A., Skodol A.E., Gunderson J.G., Zanarini M.C., Tracie Shea M., Yen S., McGlashan T.H., Ansell E.B., Grilo C.M., Sanislow Ch.A. The Construct Validity of Passive-Aggressive Personality Disorder. Psychiatry, 2009; 72(3): 256-267.

5. Gelder M., Andreasen N., Lopez-Ibor J., Geddes J.R. New Oxford Textbook of psychiatry Second Edition. New York; Oxford University Press: 2009.

6. Masiak M. Zaburzenia osobowości w ujęciu klinicznym. Wykłady Sekcji Psychologii KUL – Lublin: 1990.

7. Morey LC. Personality disorders in DSM-III and DSM-III-R: Convergence, coverage, and internal consistency. A. J. Psychiatry, 1988; 145: 573-577.

8. Millon, T., Radovanov, J. Passive-aggressive (negativistic) personality disorder. In W. Livesley (Ed.), The DSM-IV personality disorders: Diagnosis and treatment of mental disorders. New York, NY; Guilford Press: 1995 pp. 312-325.

Opublikowane

2011-11-24