O deficytach i ich znaczeniu – kognitywnych w depresji, poznania społecznego w schizofrenii, partnerskich w zaburzeniach osobowości

Perspektywy

Abstract

Deficyty kognitywne stają się markerem już nie tylko zaburzeń otępiennych (co naturalne), schizofrenii, ale również zaburzeń afektywnych. W ramach zaburzeń afektywnych, więcej do tej pory mówiło się o problematyce zaburzeń poznawczych w zaburzeniach dwubiegunowych, ale coraz częściej zwraca się uwagę na ich obecność w depresji. W aktualnym numerze CPP tematykę deficytów poznawczych prezentuje praca Talarowskiej, Zboralskiego i Gałeckiego Wykonanie testu fluencji słownej przez chorych z depresją i organicznymi zaburzeniami depresyjnymi [Curr Probl Psychiatry 2011; 12(4): 397-403]. Wnioski z tej pracy podtrzymują hipotezę o znacząco częstszym występowaniu deficytów poznawczych, mierzonych testem fluencji słownej, w grupie chorych z organicznym podłożem depresji, w porównaniu z pacjentami z depresją „endogenną”. W najszerszej metaanalizie w obszarze tej tematyki zwracano uwagę na to, że gorsze wykonanie części semantycznej i fonemicznej VFT u chorych na depresję może wynikać z depresyjności, a nie organiczności [1]. W innej pracy, której wyniki korespondują z wynikami pracy prezentowanej w aktualnym numerze CPP , zwracano uwagę na znaczenie stwierdzanych deficytów poznawczych i depresji u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi w jako predyktora rozwoju u tych chorych choroby Alzheimera [2].