Ocena sylwetki psychologicznej osób po próbach samobójczych hospitalizowanych psychiatrycznie. Doniesienie wstępne

Autor

  • Piotr Wierzbiński Klinika Psychiatrii Dorosłych, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Autor
  • Monika Talarowska Klinika Psychiatrii Dorosłych, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Autor
  • Marcelina Chamielec Klinika Psychiatrii Dorosłych, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Autor
  • Iwona Mikołajczyk Oddział Terapii dla Uzależnionych od Substancji Psychoaktywnych ze współistniejącymi innymi Zaburzeniami Psychicznymi. SPZOZ im. Babińskiego w Łodzi Autor
  • Marta Strombek-Milczarek Szpital im. Babińskiego w Łodzi Autor
  • Antoni Florkowski Klinika Psychiatrii Dorosłych, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Autor

DOI:

https://doi.org/10.12923/j.2081-3910/13.4/a.03

Słowa kluczowe:

samobójstwo, sylwetka psychologiczna, zachowania samobójcze

Abstrakt

Wstęp. Samobójstwo jest istotnym problemem psychiatrycznym. Dokonanie aktu celowego odebrania sobie życia przez pacjenta jest czynem trudnym i dramatycznym. Wciąż toczy się dyskusja na temat przyczyn tego zjawiska, które do tej pory jednoznacznie nie zostały ustalone. Istniej wiele teorii dotyczących etiologii zachowań samobójczych, m.in. teoria socjologiczna, poznawczo-behawioralna oraz teorie neurobiologiczne.

Materiał i Metody. W badaniu wzięło udział 76 osób, z tego 48 w grupie badanej. Do grupy badanej włączono osoby hospitalizowane w SPZOZ im. Babińskiego w Łodzi, które próbowały obecnie lub w przeszłości dokonać próby samobójczej. Każdy pacjent wykonał testy psychologiczne: CISS i IPSA-II.

Wyniki. analiza statystyczna wykazała, że pacjenci podejmujący próby samobójcze różnią się pod względem cech funkcjonowania psychologicznego od o sób z g rupy porównawcze: odznaczają się większą agresją, są bardziej nieufni, mają trudności w panowaniu nad emocjami. 

Wnioski. Samobójstwom można próbować zapobiegać. Analiza sylwetki psychologicznej osób podejmujących próby samobójcze pozwoliłaby lepiej poznać mechanizmy leżące u podstaw czynów autodestrukcyjnych oraz wyodrębnić grupę osób z istotnie większym ryzykiem zachowań suicydalnych i stosować wobec nich oddziaływania profilaktyczne.

Bibliografia

1. Stengel E., Cook N.G. Contrasting suicide rates in industrial communities. J. Ment Sci. 1961; 107: 1011-1019. https://doi.org/10.1192/bjp.107.451.1011

2. Stengel E. Recent research into suicide and attempted suicide. London 1958.

3. Ślipko T. Prawa i obowiązki osoby względem siebie jako całości. Zarys etyki szczegółowej. T. 1. Wyd. Ap. Modlitwy, Kraków 1982.

4. Kaplan & Sadock’s. Comprehensive textbook of psychiatry. Ninth edition. 2009.

5. Rocznik Statystyczny Rzeczpospolitej Polskiej 2011, LXXI Warszawa.

6. Arto M, Demeter E, Rihmer Z i wsp. Retrospective psychiatric assessment of 200 suicides in Budapest. Acta Psychiatrica Scandinavica 77: 454-6. https://doi.org/10.1111/j.1600-0447.1988.tb05150.x

7. Hawton K E & C atalan J ( 1987) Attempted s uicide: A practical Guide to its Management, 2nd edition. Oxford: Oxford University Press.

8. Safer Services (1999) National Confidential Inquiry into Suicide and Homicide by People with Mental Illness, Report 1999. Department of Health. https://doi.org/10.1037/e623262007-001

9. Barraclough BM a nd H ughes J ( 1987) Suicide: C linical and epidemiological studies. Beckenham: Croom Helm.

10. Duberstein P, Conwell Y: Preventing suicide in older adults. Directions in Psychiat. 2000; 20:351

11. Pollock LR, Williams JM. Problem-solving in suicide attempters. Psychol Med. 2004 Jan 34(1): 163-7. https://doi.org/10.1017/s0033291703008092

12. Samobójstwo: Studium z socjologii Warszawa 2006, Oficyna Naukowa, s. 500, ISBN 83-7459-016-5 (Le Suicide 1897).

13. Ringel E. The presuicidal syndrome. Suicide Life Threat Behav. 1976 Fall; 6 (3): 131-49.

Opublikowane

2012-12-30