Nowe spojrzenie na użyteczność testu Rorschacha w diagnozie psychologicznej. Refleksje nad skróconą wersją testu (Basic Rorschach)

Autor

  • Anna Hunca-Bednarska MONAR center in Lublin, Poland Autor

DOI:

https://doi.org/10.2478/cpp-2019-0019

Słowa kluczowe:

Test Rorschacha, wersja skrócona, faza uzupełniająca, diagnoza psychologiczna

Abstrakt

Test Rorschacha jest najbardziej znanym testem psychologicznym, jaki kiedykolwiek wymyślono; zawładnął on wyobraźnią całych pokoleń klinicystów, badaczy, artystów, pisarzy i zwykłych uczestników kultury masowej. A jednak, żaden test psychologiczny nie spotyka się z tak bardzo emocjonalną krytyką. Drastycznie niejednoznaczny status tego testu w środowisku psychologów, można nazwać kryzysem tożsamości. Diagnozę taką zaprezentowali w książce Assessment Using the Rorschach Inkblot Test, James P. Choca i Edward D. Rossini, profesorowie psychologii klinicznej, aktualnie związani z Uniwersytetem Roosevelta w Chicago. Książka ta była inspiracją do napisania niniejszego artykułu. Choca i Rossini twierdzą, że kryzys związany ze stosowaniem testu wynika z niezrozumienia, czym test ten w swej istocie jest i z niewłaściwego posługiwania się
nim. Wskazują także realistyczne, praktyczne drogi przezwyciężenia tego kryzysu.

Wobec nadmiernie rozbudowanych systemów opracowywania i interpretowania uzyskanego w badaniu testem materiału, autorzy podejmują probę stworzenia skróconej wersji testu plam atramentowych (Basic Rorschach). W skróconej wersji testu można posługiwać się mniejszą liczbą kategorii, a nawet ograniczyć się do wykorzystania jedynie czterech tablic zamiast dziesięciu. Choca i Rossini przyznają, że Basic Rorschach wymaga dalszych opracowań, są także skłonni do przyznawania psychologom dużego stopnia swobody i możliwość decydowania, co uwzględnić w interpretacji wyników, a co pominąć.

Proponują też wprowadzenie nowej, końcowej fazy badania, która stanowi swoiste włączenie badanej osoby w process analizy własnych wypowiedzi. W prezentowanej tu pracy ustosunkowuję się do proponowanych przez autorów zmian, zarówno w procedurze badania, jak i w sposobie kategoryzowania i interpretowania wypowiedzi. W tym celu wykorzystuję własne doświadczenie kliniczne, a także wyniki przeprowadzonych przeze mnie badan empirycznych.

Bibliografia

1. Piotrowski Z. Perceptanalysis. Philadelphia, PA, US: Ex Libris; 1979.

2. Exner JE. The Rorschach. A comprehensive system. Hoboken, NJ, US: John Wiley & Sons; 2003.

3. Stasiakiewicz M. Test Rorschacha. Warsaw: Wydawnictwo Naukowe Scholar;. 2004.

4. Choca JP., Rossini ED. Assessment using the Rorschach Inkblot Test. Washington, DC, US: American Psychological Association; 2018. https://doi.org/10.1037/0000075-000

5. Hunca-Bednarska A. Organizacja pola bodźcowego ujawniona w wypowiedziach inspirowanych testem plam atramentowych Hermanna Rorschacha. In: Zasępa E, Gałkowski T, editors. Oblicza psychologii klinicznej. Sopot: GWP; 2014. p. 157-170.

6. Rosso AM, Chiorri C, Denevi S. Rorschach space responses and anger. Psychol. Rep. 2015; 117(1): 117-132. https://doi.org/10.2466/03.02.PR0.117c10z4

7. Fonda CHP. The white-space response. In: Rickers-Ovsiankina M, editor. Rorschach psychology. Huntington, NY, US: Robert Krieger Publishing Company; 1977. p. 113-156.

8. Hunca-Bednarska A. Wypowiedzi „ruchowe” w teście Rorschacha: Część 1. Curr. Probl. Psychiatry 2019; 20(1): 49-74. https://doi.org/10.2478/cpp-2019-0004

9. Hunca-Bednarska A. Wypowiedzi „ruchowe” w teście Rorschacha: Część 2. Curr. Probl. Psychiatry 2019; 20(1): 75-101. https://doi.org/10.2478/cpp-2019-0005

10. Flahault C, Sultan S. On being a child of an ill parent: A Rorschach investigation of adaptation to parental cancer compared to other illnesses. Rorschachiana 2010; 31(1): 43-69. https://doi.org/10.1027/1192-5604/a000004

Opublikowane

2020-01-15