Psychoterapia Tańcem i Ruchem – opis metody oraz sesji grupowychw Oddziale Ogólnopsychiatrycznym
DOI:
https://doi.org/10.2478/cpp-2021-0001Słowa kluczowe:
psychoterapia, DMT, LMA, grupa terapeutycznaAbstrakt
Wstęp: Psychoterapia tańcem i ruchem to nurt psychoterapeutyczny, który zakłada, że ekspresyjny ruch może odzwierciedlać stan emocjonalny poruszającej się osoby. Jest to metoda, w której ruch ma prowadzić do osobistej integracji i rozwoju, a psychoterapeuta ma stworzyć warunki, w których emocje mogą być w bezpieczny sposób wyrażone i przekazane oraz mogą się spotkać z akceptacją.
Materiał i metoda: W roku 2019 12 pacjentów Oddziału Ogólnopsychiatrycznego było objętych sesjami psychoterapii tańcem i ruchem (DMT). Sesje odbywały się raz w tygodniu od października 2019 r. do grudnia 2019 r. i trwały 1h i 10 min.
Dyskusja: Wspólny element w ruchu, który można było zaobserwować u większości osób w tej grupie to spięte, ramiona oraz swobodne przedramiona i dłonie. Dodatkowo dało się zaobserwować u członków grupy przepływ zwarty, czas wolny, wielokierunkowość, ciężar lekki wg Systemu LMA. Pod wpływem zastosowanych interwencji dało się zauważyć jak ciała poszczególnych członków grupy rozluźniają się, a ich klatka piersiowa otwiera. Obserwowałam również uruchamianie przez uczestników głębokich mięśni brzucha i osadzanie się w przestrzeni terapeutycznej. Jednocześnie widziałam jak stają się uważni na swoje ciało i ruch, co z kolei przekładało się na ich poczucie pewności siebie oraz obniżenie poziomu lęku i napięcia.
Wnioski: Pomimo tego, że prowadzenie procesu grupowego w społeczności półotwartej nie jest sytuacją komfortową dla psychoterapeuty oraz pacjentów, ze względu na trudność w odnalezieniu poczucia bezpieczeństwa oraz naturalnie pojawiający się opór przed przywiązaniem się, sesje wydają się być bardzo pomocne w integrowaniu społeczności pacjentów oraz radzeniu sobie z napięciem wewnętrznym każdego z jej członków.
Bibliografia
1. Pędzich, Z. (ed.), Psychotherapy with dance and movement. Individual and group therapy. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2014
2. Czubała, J. C., Czynniki leczące w psychoterapii, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997
3. Payne, H. (red.), Dance movement therapy: Theory, reasearch and practice (wyd. 2). London - New York: Routledge - Taylor & Francis Group, 1992
4. Sachs, C., World history of the dance. New York: W. W. Norton & Co, 1965
5. Levy, F. J., Dance/movement therapy: A headling art. Reston: National Dance Assiciacion, American Alliance for Health, Physical Education, Recreation, and Dance, 1992
6. Payne, H., Supervision of dance movement psychotherapy: A practitioners guide, London - New York: Routledge, 2008
7. Siegell, E. V., Psychoanalytic dance therapy: The Bridge between psyche and soma, American Journal of Dance Therapy, 17(2), 115-128, 1995
8. Meekums, B. , Dance movement therapy. A creative psychoterapeutic approach. London: Sage Publications, 2002
9. Winnicott, D. W., Children and their mothers, Transl. M. Halaba. Warsaw: W.A.B., 1994
10. Galecki P., Szulc A., Psychiatry, edra Urban & Partner, Wroclaw 2018: 160-161
11. Pużyński St., Rybakowski J., Wciórka J., Psychiatria tom 2 -Psychiatria kliniczna, wyd. Elsevier Urban & Partner, Wrocław, 2011: 233-238
12. ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders, University Medical Publishing House "Vesalius", Krakow Warsaw, 2000: 50-54
13. Newlove J., Dalby J., Laban for all -Polish translation, Kined Publishers, Warsaw, 2011: 121-140
14. Winnicott D.W., Play and reality, Imago Publishers, Gdańsk, 2011: 82-96
15. Barbara A., Applications of Laban Movement Analysis: An Integrated Approach to Voice, Speech and Movement Training for Actors, Journal of Laban Movement Studies, New York, 2008
16. Yalom I., Group Psychotherapy -Theory and Practice, Jagiellonian University, Krakow, 2006
