Psychodrama Jacoba Levy Moreno jako technika pracy w leczeniu pacjentów psychoterapią grupową i indywidualną
DOI:
https://doi.org/10.2478/cpp-2018-0019Słowa kluczowe:
psychoterapia, psychodrama, monodramaAbstrakt
Wstęp: Podstawowym celem artykułu jest przedstawienie metody psychodramy Jacoba Levy Moreno jako techniki psychoterapeutycznej, użytecznej w pracy z pacjentami w psychoterapii indywidualnej i grupowej.
Materiał i metoda: Autorka przedstawia analizy przypadków pacjentów leczonych psychoterapią indywidualną i grupową. Przytacza przykłady pracy psychodramatycznej na scenie i monodramatycznej oraz referuje ich znaczenie w procesie psychoterapii pacjentów. Omawia skutki tych działań w kontekście zmian w funkcjonowaniu emocjonalnym i interpersonalnym pacjentów.
Wyniki: Podane przykłady prac monodramatycznej i psychodramatycznej ilustrują mechanizmy zmiany, które oferuje metoda np. wgląd, odreagowanie, zaakceptowanie wewnętrznych impulsów, konfrontacja z odczuciami innych osób, trening alternatywnych zachowań. W artykule można prześledzić każdy kolejny krok analizy intrapsychicznych konfliktów pacjentów, które dzięki odegraniu na scenie mogą być przez nich nazwane i przeżyte.
Wnioski: Psychodrama, wykorzystywana w pracy psychoterapeutycznej grupy oraz w pracy indywidualnej z pacjentem (w formie monodramy) daje ogromne możliwości poszerzenia wglądu pacjenta w bardzo skomplikowane wewnętrzne mechanizmy konfliktów i deficytów. Psychoterapeuta - lider zachęca pacjentów do kreatywności i spontanicznego rozwoju ich zablokowanych elementów osobowości. Specyfiką psychodramy jest stosunkowo szybkie rozwiązanie wiele lat trwającego konfliktu i trwałej reparacji traumatycznych doświadczeń, nawet z wczesnego dzieciństwa
Bibliografia
1. Roine E. Psychodrama. O tym, jak grać główną rolę w swoim życiu. Opole; Wydawnictwo "KONTAKT": 1994; 22.
2. Moreno J.L. Who schall survive? New York; Beacon House: 1978; 25.
3. Galińska E. Inne techniki psychoterapii – Psychodrama. W: Grzesiuk L.: Psychoterapia – teoria. Warszawa; Eneteia: 2005; 517-530.
4. Aleksandrowicz J. Psychoterapia. Kraków; Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego: 2004.
5. Kennard D., Roberts J., Winter D. Interwencje psychoterapii grupowo-analitycznej. Oficyna Ingedium: 2013.
6. Pawlik J. Psychodrama i techniki niewerbalne. Warszawa; Eneteia: 2012
7. Bielańska A. Teatr, który leczy. Kraków; Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego: 2000.
8. Florek M. Złość – wróg czy sojusznik w rozwoju ról na drodze ku spontaniczności i kreatywności. Wykorzystanie Psychodramy w pracy ze złością w psychoterapii. Nie publikowana praca końcowa szkolenia II stopnia Psychodramy. Kraków; Polski Instytut Psychodramy: 2011.
9. Bielańska A. Psychodrama – elementy teorii i praktyki. Warszawa; Eneteia: 2009;145.
10. Litwińska-Rączka K. Analiza procesu terapeutycznego pacjenta. Proces psychoterapii indywidualnej. Nie publikowana praca przygotowana na egzamin certyfikacyjny Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Kraków; 2014.
11. Johnson S. Humanizowanie narcystycznego stylu. Warszawa; Jacek Santorski & CO Agencja Wydawnicza: 1993.
12. Symington N. Narcyzm – nowa teoria. Gdańsk; Wydawnictwo Imago: 2013.
13. Yalom I. Psychoterapia grupowa – teoria i praktyka. Kraków; Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego: 2006.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 Autor
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
