Zaburzenie opozycyjno-buntownicze i zaburzenie zachowania w DSM IV

Autor

  • Agnieszka Grzywa-Bilkiewicz Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Rzeszowskiego Autor
  • Bożena Śpila Katedra i Klinika Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie Autor
  • Anna Grzywa Katedra i Klinika Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie Autor

Słowa kluczowe:

zaburzenia opozycyjno-buntownicze, zaburzenia zachowania, DSM IV TR

Abstrakt

W pracy omówiono kryteria klasyfikacyjne zaburzeń opozycyjno-buntowniczych i zaburzeń zachowania według DSM IV TR. Zaburzenia te występują u dzieci i młodzieży. Zaburzenie opozycyjno-buntownicze przejawia się jako niewłaściwe dla wieku zachowanie, uporczywe, nieprzyjemne, kłótliwe, buntownicze, celowo irytujące, drażliwe, mściwe związane z tendencją do obwiniania innych za swoje własne przewinienia i zaniedbania. Zaburzenie opozycyjno-buntownicze zazwyczaj poprzedza wystąpienie zaburzenia zachowania; a zaburzenie zachowania zawiera w sobie postawę opozycyjną, jednakże tylko około 25% dzieci z zaburzeniem opozycyjno-buntowniczym w wieku przedszkolnym rozwija zaburzenie zachowania. Zaburzenia zachowania obejmują rożne formy destrukcyjnych zachowań. Omówiono genetykę, epidemiologię występowania tych zaburzeń z podziałem na płeć, różnicowanie z innymi zaburzeniami wieku rozwojowego w tym z ADHD. Prześledzono dynamikę i obraz kliniczny zaburzeń wraz z rozwojem dziecka. Uznano, że wzorce destrukcyjnego zachowania powstają wskutek kombinacji neurobiologicznych czynników ryzyka, zaburzeń przywiązania, niewłaściwych praktyk rodzicielskich i patologicznego środowiska rodzinnego.

Bibliografia

1. Ebert M.H., Nurcombe B., Loosen P.T., Leckman J.F. Current Diagnosis & Treatment Psychiatry. New York, Chicago, San Francisco, Lisbon, Madrid, Mexico City, Milan, new Delhi, San Juan, Seoul, Singapore, Sydney, Toronto; Mc Graw Hill Medical: 2008.

2. Capi A., Moffitt T.E. The continuity of maladaptive behavior: From description to understanding in the study of antisocial behavior. W: Cicchetti D, Cohen D.J. red., Developmental Psychopathology. Risk, Disorder, and Adaptation. Vol 2. New York; John Wiley & Sons: 1995, s. 472-511

3. Hinshaw S.P., Anderson C.A. Conduct and oppositional defiant disorders. W: Mash E.J., Barkley R.A. red., Child Psychopathology. New York; Guilford Press: 1996, s. 113-152.

4. Lahey B.B., Moffitt T.E., Capi A. Causes of Conduct Disorder and Juvenile Delinquency. New York; Guilford: 2003.

5. Loeber R., Wung P., Keenan K., Giroux B., Stouthamer-Loeber M., Van Kammen W.B., Maugham B. Developmental pathways in disruptive child behavior. Dev. Psychopathol, 1993; 5: 103-133.

6. Bauermeister J.J., Canino G., Bird H. Epidemiology of disruptive behavior disorders. Child Adolesc. Psychiatr. Clin. N. Am., 1994; 3: 177.

7. Loeber R., Keenan K. Interaction between conduct disorder and its comorbid conditions. Clin. Psychol. Rev., 1994; 14: 497.

8. Rogeness G.A.: Biologic findings in conduct disorder. Child Adolesc. Psychiatr. Clin. N. Am., 1994; 3: 271.

9. Jaffee S.R., Caspi A., Moffitt T.E., Dodge K.A., Rutter M., Taylor A., Tully L.A. Nature X nurture: Genetic vulnerabilities interact with physical maltreatment to promote conduct problems. Dev. Psychopathol., 2005; 17: 67-84.

10. Rhee S.H., Waldman I.D. Testing alternative hypotheses regarding the role of development on genetic and environmental influences underlying antisocial behavior. W: Lahey B.B., Moffitt T.E., Caspi A. red., Causes of Conduct Disorder and Delinquency. New York; Guilford: 2003, s. 305-318.

11. Kazdin A., Bass D., Siegel T., Thomas C. Cognitive-behavioral therapy in the treatment of children referred for antisocial behavior. J. Consult. Clin. Psychol., 1989; 57: 522-535.

12. Zavodnick J.M. Pharmacotherapy. In: Sholevar G.P. red., Conduct Disorders in Children and Adolescents. Washington; DC American Psychiatric Press: 1995, s. 269-298.

Pobrania

Opublikowane

2011-05-19