Zastosowanie analizy snu według psychologii analitycznej Karola Gustawa Junga jako metody psychoterapeutycznej

Abstrakt

Celem pracy jest skrótowe przedstawienie teorii Karola Gustawa Junga w powiązaniu z analizą snów, która może być stosowana jako praktyczna metoda psychoterapeutycznej pracy z pacjentami. Obok jego oryginalnych poglądów przedstawia ona również niektóre twierdzenia jego współczesnych następców.

Jung rozumiał psychikę jako dynamiczną całość ukierunkowaną na realizację celu pełnego ludzkiego rozwoju (określał to jako proces indywiduacji). Świadoma i nieświadoma jej część uzupełniają się wzajemnie. Nieświadomość jest więc – albo przynajmniej może być konstruktywna, aktywna i twórcza. Sny rozumiał Jung jako sposób przekazywania przez nią ważnych treści do świadomości. Spełniają one trzy główne funkcje: regulacyjną, terapeutyczną (kompensacyjną) i integracyjną (rozwojową).

Pierwszym etapem pracy ze snem są wolne skojarzenia do każdego z jego elementów. Następnie używa się aktywnej wyobraźni. Ostatni etap zwany amplifikacją polega na umieszczeniu doświadczenia jednostki w bardziej uniwersalnych ramach. Jung odkrył, że sens konstruowany jest podobnie jak klasyczny dramat grecki z jego charakterystycznymi stadiami.